Road trip

Deel 51 & 52

51.      Elin

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Dat is hoe ik het zie, ook al weet ik dat het puur een overlevingsmechanisme is. Toch zou vandaag best eens goed kunnen zijn voor sommigen onder ons. Vandaag vertrekken we namelijk richting Oostenrijk. En om daar te komen moeten we eerst een paar andere landen door.

Ik loop op Julia en Zoey af, die bij de auto’s staan. “Klaar voor een stukje Italië?”

Hoewel ik verwacht had dat Julia blij zou zijn, bijt ze met een zielig gezicht op haar lip. “Nee. Ik kan geen pizza eten.”

“Alleen al het feit dat je je daarmee bezighoudt, is al een goed teken,” vind ik.

Ondertussen staat Zoey triest naar de grond te staren. “Ik heb vannacht de hele tijd wakker gelegen en toen… Misschien wil ik toch wel naar de politie.”

Oké, wat mis ik hier? Ik weet dat er iets met Zoey aan de hand is waar ze niet over wil praten, maar ik had niet verwacht dat het zo erg was dat ze de politie wil inschakelen om het op te lossen. “Wat wil je daar gaan doen dan? Wat is er precies gebeurd?”

De tranen biggelen alweer over haar wangen, zoals de afgelopen vierentwintig uur al zo vaak is gebeurd. “Dat kan ik niet zeggen. Vraag maar aan Julia of Norah.”

Met een bezorgd gezicht pakt Julia Zoey’s hand vast. “Kom, we gaan aan Norah vragen of zij met je naar de politie wil. Als je maar onthoudt dat het hartstikke goed is dat je dit doet.” Samen lopen ze richting Norah en Liam, die net hun tent in de bijbehorende zak proppen.

Omdat ik geen idee heb wat ik anders moet doen, ga ik maar in de auto zitten. Vanaf de achterbank klinkt aan één stuk door het gegiechel van Rowan en Feline. “Met jullie wel alles goed?”

Rowan kijkt verschrikt op. “Is er iets met Zoey?”

“Ze wil naar de politie. Weet jij wat er aan de hand is?”

Rowan schudt haar hoofd. Die weet dus ook van niks.

Peinzend staar ik uit het raam. De road trip die zo leuk begon, dreigt nu toch echt een beetje een trieste lading te krijgen. Hoe kan ik dat nou weer oplossen?

Plotseling wordt de deur open gerukt. Norah staat naast de auto. “Elin, de plannen zijn gewijzigd. Ik ga met Zoey naar het politiebureau. Wachten jullie hier of rijden jullie vast naar Oostenrijk?”

“Hoe gaan jullie dan?,” reageer ik verbaasd.

“Met de auto van Liam.” Ze kijkt ongeduldig achterom naar Zoey, die nog steeds in Julia’s armen staat te snikken.

Liam komt naar ons toe. “Hebben jullie al besloten wat we doen?”

“Laten we maar gewoon even wachten,” beslis ik. “Stel je voor dat er vanavond maar één auto in Oostenrijk aankomt en de volgende een of twee uur later pas arriveert. Dan gaan mijn ouders zich ook afvragen wat er aan de hand is.”

Liam knikt begrijpend. “Ik denk dat het beter is als wij nog even naar het strand gaan of gaan winkelen of zo.”

“Ja, winkelen!,” juicht Feline vanaf de achterbank. “Ze hebben hier een Zara.”

“Het is zondag,” help ik haar herinneren. Het zou natuurlijk kunnen dat hier de winkels open zijn op zondag, maar dat betwijfel ik.

“We gaan wel naar het strand.” Liam ritst de tas die over zijn schouder hangt al open om zijn zwembroek eruit te halen. “Kan ik mooi nog even een duik nemen.”

-

Een half uur later liggen we met z’n vijven aan het strand, maar het is niet bepaald een gezellige boel te noemen. Iedereen is aangedaan door het bericht dat Zoey Bruno gaat aangeven bij de politie, voor wat hij dan ook gedaan mocht hebben. Zelfs het weer speelt erin mee door net een paar wolken voor de zon te schuiven. Liam gaat inderdaad een duik nemen, maar de rest van ons blijft lusteloos in het zand zitten.