Road trip

Deel 31 & 32

A/N Het punt is aangebroken vanaf waar ik nogal onzeker ben over de rest van mijn hoofdstukken. Tips en meningen zijn welkom! Ik hoor graag of het een beetje realistisch (daar heb ik soms problemen mee) en leuk genoeg is.

-

31.      Elin

Er moet iets gebeuren. Mijn zussen die mijn zussen niet zijn hebben het alweer gezien in Lloret en we zijn hier tenslotte heen gekomen omdat ik Siem zo nodig moest zien. Er moet dus wel vooruitgang komen in… ja, in wat eigenlijk? Mijn versierplannen? Want die heb ik niet. Ik heb geen idee hoe zoiets moet.

Dit allemaal bedenk ik terwijl ik na het eten op het balkon zit. Binnen wordt de afwas gedaan, maar ik heb al gekookt en boodschappen gedaan dus heb ik een geldig excuus om niet mee te helpen.

De deur gaat open en Siem komt het balkon op. Hij zakt neer in de stoel naast de mijne. “Hey. Hoe lang blijven jullie nog?”

“Weet ik niet, maar het zal niet lang zijn. Misschien nog één of twee dagen. Hoezo? Wil je ons weg hebben?”

“Helemaal niet,” lacht Siem. “Ik wilde juist vragen of je zin hebt om een keer wat leuks te gaan doen. Met z’n tweetjes. Julia denkt dat we goed bij elkaar passen.”

“O ja?” Hopelijk komt mijn geveinsde verbazing een beetje over, want acteren is niet mijn grootste talent.

“Ja, en ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet met haar oneens ben. Volgens mij moeten wij elkaar in ieder geval wat beter leren kennen. Dus heb je zin om morgen samen een ijsje te gaan eten? Een vakantie is misschien niet de ideale plek om te gaan daten, dus ik snap wel als je liever wilt wachten tot we allebei weer thuis zijn, maar-“

“Nee, het is goed,” onderbreek ik hem, blij eindelijk een date te hebben. “Morgen gaan wij samen een ijsje eten. Dan rijden we woensdag verder en zien wij twee elkaar volgende week thuis wel weer. Als het inderdaad zo goed klikt als Julia voorspelt tenminste.”

Siem knikt lachend. “Oké, goed idee. Laten we dat doen.”

Opgelucht laat ik mijn blik afdwalen naar de straat beneden ons. Een paar fietsen staan tegen een huis geparkeerd. Een bejaarde vrouw zeult met een volle boodschappentas. Op een muurtje zitten drie jongens met elkaar te praten en tussen twee ramen hangt was aan een lijn te drogen. Het is goed zo. Ik kan tijd doorbrengen met Siem en een fantastische road trip maken met mijn vier zusjes. Het is perfect.  

-

Dat blijkt maar weer als we de volgende middag in een klein ijstentje staan. Bij de bejaarde man achter de balie bestel ik een hoorntje met straciatella en vanille. Siem neemt twee bolletjes mango en betaalt allebei de ijsjes. We gaan aan een klein tafeltje tegen de muur zitten, want buiten is het zo warm dat onze ijsjes meteen zouden smelten. Hier waait een ventilator frisse lucht de zaak door.

Over zijn bolletjes mango-ijs heen kijkt Siem me aan. “Julia zei dat jij van voetbal houdt en dat we daarom bij elkaar passen.”

Daar moet ik om lachen. “Maf kind. Ik hou best van voetbal, hoor, maar je moet niet van me verwachten dat ik weet wie de linksback van Dynamo Kiev is.”

“Popov,” zegt Siem meteen. Hij lacht ook. “Sorry, dat was toeval en het is trouwens niet eens meer zo. Hij is uitgeleend aan West Brom. Maar vertel eens. Jij bent dan zeker zo’n type dat alleen de wedstrijden van het Nederlands elftal kijkt?”

“Ik kijk ook regelmatig naar Ajax en soms ook naar de Champions League, vooral als Real of Chelsea speelt.”

“Chelsea?” Siem trekt een smerig gezicht. “Nee, echt niet. Ashley Cole speelt als een dweil. Ik ben voor Manchester United in de Engelse competitie.”