Road trip

Deel 57 & 58

57.      Norah

Dansend van vreugde loop ik door de supermarkt. Olijfgroen. Eigenlijk had ik toen ik de kleur vanmorgen op deed niet eens nagedacht over de grote betekenis die eraan hangt. Het flesje viel uit mijn tas en ik ben blijkbaar zo gewend geraakt aan de kleur dat ik ‘m gewoon op mijn nagels heb gesmeerd. Elins woorden hebben me eraan herinnerd dat Liam en ik inderdaad voor elkaar bestemd zijn. Ik ben niet van plan hem ooit nog te laten gaan.

“Hé sexy ding.” Liam plant zijn lippen in mijn nek. “Misschien kun je beter normaal gaan lopen en een chagrijnig opzetten. Ik wil de liefde met je bedrijven als ik je zo vrolijk zie.”

Dat maakt mijn lach juist nog groter. Alleen Liam kan zoiets op zo’n lieve manier zeggen. “Misschien hadden we dan toch maar beter een hotelkamer kunnen boeken in plaats van de tent op te zetten.”

“De tent staat nog niet eens, dus wat dat betreft is alles nog mogelijk. Zal ik een hotelletje voor ons regelen?”

“Doe maar niet.” Ik vis een blikje tonijn uit het schap. “Wat denk je dat Joost en Malin dan gaan denken?”

“Dat kan me niet schelen.” Zijn armen slaan zich stevig om mijn middel, waardoor ik geen stap meer kan zetten. Het resultaat van een dag niet scheren schuurt langs mijn wang. “Lieve Norah, ik hou van jou en dat wil ik elke dag vieren.”

“Hé slijmballen.” Elin duwt haar kar vol boodschappen de rij in. Achter haar aan sjokt Julia, die uitvoerig een pakje rijst bestudeert.

Liam laat het er niet bij zitten en loopt op mijn beste vriendin af. “Allerliefste Elin, ik vraag hierbij plechtig om jouw toestemming om Norah vanavond mee te nemen naar een hotel zodat we kunnen inhalen wat we de afgelopen weken gemist hebben.”

Elin barst in lachen uit. “Mafkees. Aan mijn hoef je geen toestemming te vragen, hoor. Ik ben haar moeder niet. En ik ben trouwens wel benieuwd wat jullie in de tent hebben gedaan in Saint Tropez als jullie toen niet bezig waren met de schade in te halen.”

“Er is gewoon veel om in te halen,” reageert Liam met een uiterst serieus gezicht.

Elin werpt me een bezorgde blik toe. “Weet je zeker dat je wel met hem mee durft? Ik zou hem eerder laten opsluiten in een gesticht in plaats van op een hotelkamer.”

“Nu gaat gij te ver, almachtige opperbevelhebster. Ik zal al uw onderdanen oproepen om tegen u in opstand te komen.” Liam zwaait met een fles schoonmaakmiddel alsof het een zwaard was.

Ik pakt de fles af. “Hou op, idioot. Volgens mij heb jij wat beters te doen dan met schoonmaakmiddel spelen. Een hotelkamer boeken bijvoorbeeld.”

“Natuurlijk.” Liam drukt een kus op mijn wang en loopt de rij uit. “Ben zo terug!”

 -

Een uur later loop ik aan de hand van mijn vriendje een hotel twee dorpen verder in. Het ziet er best chique uit. Niet zo’n boerengedoe als ik me bij een Oostenrijks hotel had voorgesteld. Met de lift gaan we naar de tweede verdieping. Onze kamer is snel gevonden. Als Liam de deur open zwaait, blijkt het vertrek ruim en van alle gemakken voorzien te zijn. Helemaal goed.

Liam zet onze spullen onder de vensterbank, vanaf waar je een mooi uitzicht op de Oostenrijkse bergen hebt. “Ik heb de roomservice al be-“ Hij kan zijn zin nog niet afmaken of er wordt al op de deur geklopt. “Ah, daar zul je ze hebben.” Hij loopt naar de deur toe om pen te maken en er komt inderdaad een ober naar binnen met een karretje vol eten.

De ober zet het door Liam bestelde eten op het tafeltje dat in onze hotelkamer staat. Nadat hij verteld heeft wat we met de borden moeten doen als we klaar zijn, vertrekt hij weer.