Starflight Academy

Chapter 18: Protector

Lakad takbo ang ginagawa ko para makaabot sa klase ngunit kahit anong gawin ko late parin ako. Inaayos ko ang damit ko habang naglalakad di ko na kasi naayos kanina sinigurado ko nalang na hindi ko ito baliktad na naisuot. Sinuklay ko ang buhok ko gamit ang daliri ko bago ipinusod.

Tatlong araw na ang nakalipas mula noong kinulong ako sa kwarto dahil sa pagaakalang ako ang pumatay. Sa tatlong araw napatunayan na ako ay inosente pero bago ang pagkalaya ko maraming nangyari.

Pinatawag ako ng headmaster dahil daw may gustong makipagkita sa akin. Nasa tabi ko si Blake at may dalawang gwardya sa likod ko. Marami din kaming nga estudyanteng nakakasalubong at lahat sila may mapanghusgang mata. Marami ring nagbubulungan at iba sa mga salitang binitawan nila ay narinig ko.

Napayuko nalang ko. Gustong sumigaw para ipilit na hindi ako yun pero sa iba ang nakita nila at yun ang paniniwalaan nila kaysa sa katotohanan. Masmagmumukha lang akong kaawa-awa.

"Don't do that Ms. Vazques, you should prove them wrong show them how stupid they are," mahinang sabi ni Blake para ako lang makarinig."If you keep your head low your just giving satifaction," he continued. He's right magmumukha nga akong guilty. I should look confident. Di dapat ako magpaapekto sa sinasabi nila mas lalo na at hindi ito totoo.

Dahan dahan ko inangat ang ulo ko, tumungin ng diretso at hindi nalang pinansin ang mga tao sa paligid.

Napansin ko ang isang sopisktukadang manamit na ginang at halata nakakaranas ng karangyaan sa buhay nangmakapasok kami sa silid ng headmaster. Napatingin sa amin ang ginang at nakita ko agad ang matinding galit sa mga mata niya.

Tumayo ang ginang at itinaas ang kamay. Ipinikit ko ang mata ko handa ng salubungin ang kanyang sampal ngunit hindi lumapat ang palad niya sa mukha kahit nakarinig kong may natamaan ito. Sumilip ako sa isang mata at nagulat ako sa nakita. Si Blake nakabaling na sa ibang direksyon at namumula ang pisngi niya. Yung isang braso niya ay nakaextend at kalahati ng katawan niya nasa harap ko.

Prinotektahan niya ako. Siya sumalo ng sampal na dapat para sa akin. Naalala ko tuloy yung sinabi niya sa akin kagabi.

'It's my duty to protect my queen' napatitig ako kay Blake. Why are you doing this Blake? Bakit nagiba ang pakikitungo mo sa akin? Pinapagulo mo ang isip ko pinapabilis mo ang tibok ng puso ko. Healthy pa kaya 'toh?

I'm so lost please someone explain me what is this feeling.

Bakas ang gulat sa mukha ginang dahil di niya inaasahang iba ang tatamaan niya pero nakabawi siya at tumingin ng masama. Sinubukan niyang lumapit ulit pero hinarang siya ni Blake.

"Get out of the way! That woman killed my daughter, so stop protecting her. Just admit what you have done and don't be in denial, so we can give justice to my daughter, " the lady shouted. Wala na itong pake kahit mawala ang poise niya. Lahat naman ng magulang magiging reaksyon pagnawalan ng anak. Mas mahalaga ang anak kaysa sa poise that is mother's love.

"She is not proven guilty and I believe you are not permitted to hurt anyone here" Blake conceded. Pansin ko ang pagtatagis ng bagang niya dahil sa papipigil.

"This is outrageous! But what do I expect from you ofcourse you will cover up her mistake," she scowled.

"We also want the truth, so expect a fair judgment from them, madame" assured the headmaster. Nakita ko ang pagtulo ng luha nito. Lumapit ang headmaster at inalalayan itong umupo muli.

"I just want justice to my daughter, she is so young. She doesn't deserve this," she sobbed. Nakatitig lang ako sa kanila. Naiintidihan ko ang pinanghuhugutan niya. Masakit na makitang mas naunang pumanaw ang anak mong iniingatan at nasilayan mong lumaki. Sabi nga nila masmasakit mawalan ng anak kaysa magulang, but for me any loss is painful, no matter what's more or less painful the bottom line is, it hurts.