Starflight Academy

Chapter 28: Under the night sky

Naalimupungatan ako ng maramadaman kong marahang pagalog sa aking balikat.

"Blythe wake up, we're here," mahinang sabi ng boses. Binuksan ko mata ko at kinilala ang lugar kung nasan ako.

Ahh oo nga pala inuwi ako ni Zane dahil hindi na bumalik si Blake. Tinulungan ako ni Zane na suotin ang sapatos ko dahil tinggal ko ito kanina. Inalalayan niya ako makalabas at kinuha ang teddy bear.

Tahimik niya akong hinatid hanggang pinto ng kwarto ko. Inabot niya sa akin ang teddy bear. Matamlay akong ngumiti sa kanya.

"Thank you Zane,"

"Any time Blythe, if ever this happen again I'm only one call away."

"Okay, sige na balik ka na sa kwarto goodnight." nakangiti kong sabi. Akala ko aalis na siya pero hinila niya ako at niyakap.

"Don't push yourself to smile," he said softly. Nagsimula nanamang manlabo ang mata ko dahil sa mga nagbabadyang luha. Ito ang dahilan kung bakit minsan ayokong may umaalo sa akin.

Marahan ako bumaklas sa yakap niya at pinunas ang luha ko.

"Sige na alis ka baka maabutan ka ng curfew," namamaos na sabi ko. "Pasok na ako." Hindi ko na hinintay ang sagot niya. Tumalikod agad ako at binuksan ang pinto.

Pagkapasok ko dumeretso ako sa kama ko at umupo sa gilid para tanggalin ang sapatos ko.  Kinuha ko ang cellphone ko at mapait na napangiti no text from him.

I send a message to him to inform him that I'm home safely. Napabuntong hininga ako at napahiga sa kama. Saan kaya siya nagpunta? May emergency kaya? Sana walang nasaktan.

Naalala ko yunh babae kahapon na kausap ni Blake. Kasama niya ba yung girl ngayon? Siya ba dahilan kung bakit siya umalis para balikan siya?

Napailing nalang ako at Niyakap ko ang teddy bear na napanalunan kanina. I should stop jumping into conclusion. I should heat his explanation first. Maybe he really need to go. Hindi namalayang nakatulog na pala ako sa pagod at pagising ko magtatanghali na.

________

Nakasilong ako sa ilalim ng isang puno habang nakatanaw sa kulay asul na karagatang banayad ang mga alon. Ala una na kaya tirik na tirik na ang araw. Hindi ako nagpapakita sa pinsan at kaibigan ko dahil sa pamumugto ng mata ko.

Hindi ko parin nagpaparamdam sa akin si Blake hanggang ngayon. I'm starting to get worried. Pumasok sa isip ko yung babaeng kausap ni Blake kahalon

Binalik ko ang mata ko sa librong binabasa ko. Namiss ko ring basahin ang librong ito na hanggang ngayon di ko matapos sa daming nangyayari.

Nagulat ako ng may dumamba sa aking mabalahibong hayop.

" Dash." He licked my face which made me chuckled. I rubed his head and give him a kiss.

"Goodafternoon," inangat ko ang tingin at nakita ko si Zane na umupo sa tabi ko.

"Goodafternoon rin," nakangiti kong bati.

" Have you eaten you already?" He asked.

"Yup."

"Feel better?"

"Yeah, tulog lang kailangan," sabi ko. "May tanong ako, paano mo nalaman nandun ako?"

He was silent for momment na para bang tinitibang kung sasabihin niya ba o hindi, pero sinabi niya parin. "Blake texted me."

"Ahh," yun nalang nasabi dahil naramdaman ko ang pagusbong ng inis sa systema ko. Na text niya si Zane pero ako hindi.

"Wala ka bang balak na magpakita kina Scar?" Humarap ako sa kanya at tinuro ang mamumugto kong mata.