Devon

Chapter Twelve

Not everything is what you expect to be. Not everything goes according to what's on your mind.

-

Art's POV

From: Alex

Art. Sa bahay tayo. We need to talk. Bring Jessica. Her address is -#+@);$+@(

Napataas ang kilay ko. Talk? Talk about what? Sinuot ko ang T-shirt na inalis ko kanina lang. Nandito ako ngayon sa office namin or headquarters ng Hunters.

To: Alex

Okay susunduin ko na siya.

Kumabog ang dibdib ko. I'm going to see Jessica. They gave me her address. Dati ko pa naman alam kung san siya nakatira. Stalker ka kasi Art. Manahimik ka isip.

Di na ko nagpatagal pa at umalis na. Tinanguan lang ako nina Rhea ng makita nila akong lumabas. Di na nila tinanong kung san ako pupunta.

Padrive na ko papuntang bahay nina Jessica ng mapansin ko na may nakapark na kotse. Wait kotse yun ni Jess. Nagmadali ako lumabas ng kotse at kinuha ang payong.

There she is. Sitting. Ano bang ginagawa niya? Magkakasakit siya sa ginagawa niya. Anong oras pa ba siya nandyan? Pano kung diko siya napansin o nakita?

I went to her. Place the umbrella above her. I held out my hand as I saw her look at me.

I'll let you grab my hand and feel the warmth of my love. So will you come to me and take my hand? Jhet.

She grab my hand and immediately sparks flew. Her hand was wet and cold but nothing could explain the effect of her touching me.

I helped her up. All the while ay nakatingin lang siya sakin. I couldn't take my eyes of her too. Diko alam kung ilang segundo kami nakatingin sa isa't isa. But my heart was already having palpitations.

"Do I know you?" She asked. Her eyes showed confusion and recognition. Water was dripping from her face.

I just kept looking at her. We were so close to each other. Ang ganda niya. I couldn't help but stare. Hindi ko alam kung ilang segundo akong natulala sakanya pagkatapos niyang sabihin yun.

Gusto ko sana sabihin na. Kilala mo ko. Ako to. Si Art. Yung kababata mo. Pero hindi ko pwede sabihin yun. Ngumiti ako ng bahagya.

"I'm Art." Sabi ko sakanya ng diretso at ngumiti lalo.

"Art?" Tanong niya.

Namilog ang mata niya na nakatingin sakin. Did I say something? Stupid! Baka mamaya isipin niya na ikaw nga.

Napakamot ako sa ulo breaking the eye contact. Pero ramdam ko parin na nakatingin siya sakin hanggang ngayon. Kanina ka pa nakikipagtitigan sakin. Baka matunaw na ko. Umusod ako paatras ng bahagya.

"Pinsan ako ni Alex."

"Ahh." sabi niya at napatingin ako sakanya ulet.

Di na siya nakatingin sakin. Muhka siyang nagiisip. A few seconds past na hindi kami nagusap. Rain was still falling. Mejo nababasa na din ako dahil mas nilagay ko sakanya ang payong.

"So bakit ka nandito?" Tanong niya bigla at tinitigan nanaman ako.

"Buti nga nandito ako diba? Basang basa ka na tara sa kotse ko." Yaya ko.

"Hep hep pano naman ako sure na pinsan ka ni Alex ha?" Sabi niya. Aba'y.

"They told me to actually get you. You can check your phone."

She checked it at kinuha sa bulsa niya. Nakablack lang ang screen. Ayaw mag on. She sigh in frustration.

"Crap. My phone's wet."