Devon

Chapter Thirty Five

Dapat talaga kahapon pa ko mag uud eh 😂 I'm back btches 😂 char. Pasado na ko sa thesis so tuloy tuloy na ulet ang updates! 😉😉 Thank you sa paghihintay at support! 😘

-

True love has a habit of coming back.

-

Jessica's POV

"Sis.."

"Frances.." sabi ko at dun ko lang napansin na naiyak na pala ako. Agad agad naman saking yumakap si Frances. Naiyak na din siya.

"You're back!!" She said.

Parehas kami umiiyak ng mapagtanto ko na may mga paparazzi silang kasama at hinaharang lang ng mga bodyguards nila. Kasama niya si Alex. At may dalawang bata. Kamukha nila. Eto na ba ang mga anak nila? How much did I miss when I was gone?

"You're here..." Alex said.

"Uhm." Ano bang sasabihin ko? Na umuwi ako at dapat di nila alam? Perooo nagkataon na nakita nila ako sa airport? I doubt na hindi sabihin kay Art na nagbalik na ko. So much for keeping my daughter a secret.

"Come on let's go first." Sabi ni Alex.

Sumama naman kaming lahat nina mom kina Frances. Mejo dinudumog na din kasi kami sa pwesto namin. Sina kuya and mom ay nagpaalam muna samin at uuwi muna. Kelangan daw namin magusap usap. Nag agree naman ako na sumama muna kina sis.

Pagpasok namin sa van nina Frances ay agad agad akong niyakap ni Sis. Naiyak nanaman siya. I hugged her back while patting her hair.

"You're back. Finally." She sobbed.

"I'm back."

"Is it for good?"

"I don't know." I honestly said. I only came back para lang makita nina mom si Mimi..

"Nakakatampo ka naman! Hindi mo man lang ako kinontact."

"Andito naman na ko."

"Arts been looking for you everywhere you know." Sabi niya. Napatahimik naman ako.

"You do know na I'll have to tell my cousin you're back right?" Alex said.

"I know. It's okay if you tell her." I assure them. Tumango tango naman siya.

"Hinanap ka namin. Walang nakakaalam kung nasan ka." Frances said.

"I kept it secret. Not even mom knows where I am."

"Eto na ba ang anak mo?" Tanong niya at nginitian si Mimi.

"Photocopy ni Artemis." Sabi niya.

"Pinagbiyak na bunga no doubt." Sabi naman ni Alex.

"Her name is Mimi." Sabi ko at nag wave naman si Mimi sakanila. Lahat naman sila nag hello pati ang kambal nila na Vin and Ven pala ang pangalan.

"So naging successful pala ang implantation.. bakit ka umalis kung ganon?" Tanong ni sis.

Napatungo ako. Bakit nga ba? Natakot kasi ako..

"I'm sorry sis. Di ko nalang itatanong. Pero kamusta ka na all these years? Still single?"

"I'm fine.. we are fine... I'm single.. siya? Kamusta na siya?"

Nagkatinginan muna sila bago sumagot si Alex.

"She's fine now. Naging sila ulet ni Clementine."

Napatahimik ako and hindi na ulet nagsalita ang magasawa. It hurts. I can't deny that. I bit my lip to keep from crying. Ayoko umiyak. Not in front of them especially not in front of my daughter.

Pagkababa namin ay agad na niyaya nina Ven at Vin si Mimi kaya naman nagpaalam sila samin na maglalaro na sila sa may garden nina Frances. Si Alex naman ay iniwan muna kaming dalawa para magusap.

Nagusap naman kami ni Frances sa guestroom nila. Nainom ako and after a few hours lasing na ko sa alak. But somehow di parin matanggal yung sakit sa puso ko na malaman na may iba na siya.

"Sis... I never thought that I would meet her again. Not knowing na babae pala siya. " I sobbed.

"Mukha naman kasi talaga silang lalake that time." She said.

"May kasalanan ako. Tinago ko. Tinago ko talaga." At ngayon nagsisisi ako. Bakit ba ko umalis?

"Nahalata ka namin. Naming lahat actually. There's no need to pretend." Alam ko naman yun eh pero this mind of mine. Ang gulo. Ayaw makisama.

"I kept denying that I wasn't attracted. Denying her. Denying the love I can feel between us. Yet everyone knew even me that I was utterly ridiculously in love with her. How can I face her?" I asked her.

"You're back. Claim her back."

"She's already happy." I said bitterly.

At dahil dun napahagulgol ako. Bakit pa ko babalik para mang gulo? Isa lang naman akong past na iniwan siyang luhaan. I blame myself sa naging state niya nung iniwan ko siya. Sa paghahanap niya sakin. Iniwan ko siyang mag isa. Bakit pa siya titingin sakin? Mula sa kwento ni Frances simula nung umalis ako ay muntik na siyang mamatay dahil iniwan ko siya.. How can I face her?

"Alam naming lahat na mas sasaya siya sayo. And alam naming lahat na sobra mo siyang mahal." She said and hugged my tight.

Artemis POV

"I need to speak to Frances and Alex." I said to Clem and went to find my keys. Sinundan naman ako ni Clem sa kwarto. Hinawakan niya ang braso ko. Napahinto naman ako sa pagkuha ng susi.

"Wait Art. Baka naman kamuhka mo lang yung bata. Impossible na magkaanak-"

"Photocopy ko ang bata Clem. No one can deny that. Before all of this happened. We tried something." I said to her. Binitawan niya ang braso ko. Realization hits her features.

"What?"

"I'm sorry I need to go now Clem." I looked into her eyes and felt guilty. Naiyak na siya.

"Art. Please."

"I need to know." I need to know if its mine or nagkataon lang.

Tumalikod siya sakin kaya naman without saying anything, iniwan ko na siya dun. Kung ano man ang nakita ko sa Tv.. sana. Sana talaga akin ang bata.  Its a good thing na nahagip ng camera ang bata dahil na din mahigpit ang security nina Alex at kakauwi lang nila. Nagkataon lang na nagkita sila. I doubt na may alam sina Alex na babalik siya.

My heart squeezed when I saw her face again. At mas lalong nawalan ako ng hininga ng makita ko ang mukha ko nung bata pa ko.

Huminga muna ako ng malalim bago sumakay sa kotse while dialing my cousin's number.

"Art-"

"Alex. I'm on my way."