First chapter! 😄
Hope you guys enjoy it 😉😉-
Sometimes we create our own heartbreaks through expectation.
-
Arts POV
What are you doing Artemis. Eto ka nanaman. Hanggang tingin sa malayo.
Tinaas ko ulet ang shades ko para naman di halata na nakatingin ako. Umupo nalang ako ng maayos at tumingin ulet sa menu.
Kanina pa ko nandito sa Caecilia. Isang kilalang restaurant. Bakit ako nandito? May isang babae kasi na di ko matanggal sa isipan ko at puso mula pagkabata.
She has blonde hair and blue electric eyes. Nakaayos siya ngayon. Naka red dress at red heels. Mas gumanda siya. Kaya naman diko mapigilan ang sarili kong tumingin sakanya.
Iniisip niyo siguro stalker ako. Mejo stalker. Tsk. Sa gandang kong eto nangstastalk ako? Bakit? Kasi diko pwede lapitan.
Roman siya. Isang Greek ako. Nakakainis naman kasi kung bakit nagkaroon pa ng away between them, nahati tuloy ang Empire. At dahil dun ay bawal kami makipagcommunicate sa isa't isa.
Resulting na hindi na niya ko kilala. Masakit man pero okay lang. Nasanay na kong tinitignan nalang siya sa malayo simula dati.
Nilapitan ako ng waiter at kinuha niya ang order ko.
"Isang Nutella and berry crepes."
"Is that all po?"
Tumango nalang ako at umalis na ang waiter. Pasimple ako tumingin sakanya. Diko napansin agad na nandun na pala sa table order ko.
"Here's your order po ma'am. Enjoy." Sabi ng waiter at parang tinignan ako ng makahulugan. Ngumiti nalang ako ng alinlangin.
Lagi kasi ako napapansin nito. Like eto lagi ang waiter tuwing nandito ako. Lahat kasi ng waiter dito part ng Empire sa Romans..
Muhkang alam din nito kung sino ako pero di nalang nagsasalita. I mean were supposed to avoid contact with each other, but that doesn't mean na yung iba ay hindi namin kilala. Napabuntong hininga nalang ako.
Nawala tuloy ako sa mood. Dahil mas lalo lang naremind sakin na hindi ko siya pwede kausapin or lapitan man lang.
Kakain na sana ako ng biglang tumunog ang phone ko na ginagamit ko sa trabaho namin. Pag tingin ko ay si Eris lang pala.
"C."
"What is it Discordia?!" Sabi ko ng nakasimangot using her codename. Seems like my mission kami. Required kasi na tawagan namin ay by that pag sa trabaho na ang usapan.
"Someone's not in the mood ha. Baka nakakalimutan mong kasal ng Tito mo? At tayo ang inassign mag bodyguard?" Shet. I totally forgot.
"Of course not."
"Right."
"Is that really today? Fine. I forgot. Am I late?" Sabi ko at napakamot sa batok.
"You are late already, hindi ka macontact. Magagalit si A pag nalate ka pa lalo."
Na paroll eyes ako sa sinabi niya, as if naman na magagalit sakin si A. Papagalitan ako pero lagot siya kay kuya pag inaway niya ko.
"Sheesh. Sige babye na muna." Sabi ko at binaba ang tawag.
Kinain ko muna ang inorder ko at naglagay ng 1k sa table. Isinuot ko muna ang leather jacket ko at muling tumingin sakanya. But a figure caught my eyes.
Teka lang. Si Alex ba yun? Binaba ko ng konti ang shades ko pero di ko na maninagan dahil nakagilid eto. Baka namalikmata lang ako...
Never mind wala na kong panahon pa para alamin. With one last look ay nilisan ko na ang lugar na yun.
Happy birthday my love. Till I see you again.
-
Sino nakakain na nun? Yung Nutella and Berry crepes? Gusto ko itry. 😭 Bawal kasi ako dun ngayon, allergy problems 😂
BINABASA MO ANG
Devon
أدب نسائي"Wait what?!" Nilingon ko ulet siya. "You heard right. Ako si Art." Art? Childhood friend/first love ko? "But lalake si Art." Bulong ko. "Babe, I only look like one nung bata ako. Katulad ni Alex." Sabi niya sakin with sad eyes. "No I refus...