Devon

Chapter Thirty Two

Update!!! Thank you so much sa new followers! Sa mga nag votes! Sa patuloy na pag basa at pag tyaga na maghintay ng updates ko kahit matagal. Love you lovelies ! ❤️❤️❤️ Nakapagsulat kasi hindi talaga ako makatulog 😂 So enjoy! 😉😘

-

-

Art's POV

After all that drama. Finally. The wedding came again. Wedding nino? Wedding namin ni Jess! Joke lang. Syempre nina insan. Sumakit din talaga ang ulo ko dun sa mga nangyare before this day came again.  From the kidnapping to the kunware patay na ang pinsan ko? Ang hirap talaga on our part. But here we are naging happy ending din sila (and I hope samin din!)

Speaking of Jess, I got this sexy lady in front of me. She was putting on a necklace while looking at the mirror. Alam kong nakita niya ko kasi nagflicker na ang mata niya sakin bago niya tinitigan muli ang sarili niya.

"Hey there sexy." Bungad ko at niyakap siya sa mula sa likod then kissed her exposed shoulder.

"Yeah right." Sabi niya. Nilapit ko naman ang mukha ko sa may leeg niya at siniksik ko ang mukha ko dun. What? Maharot na kung maharot! I missed this scent.

"For some reason, I was feeling a little off today. But when you came along, you definitely turned me on!"

She paused at what she was doing at napangiti siya at tinignan akong mabuti ng nakataas ang kilay mula sa salamin. Nginitian ko lang siya at nagpacute.

"Seriously?" She asked at umalis sa yakap ko.

"Seriously." I stated.

"Ayan ka nanaman sa mga pinagsasabi mo eh!" Sabi niya sabay hinampas ako sa braso ng mahina.

"I missed you kasi."

"Now, I missed you."

"I missed you moreeeee."

"Hmm."

"Can I show you how much I missed you?" Tanong ko at nahampas ako ng malakas ng babaeng kaharap ko. Napa aray tuloy ako.

"Loka. Ikakasal ang bestfriend ko at ang pinsan mo."

"Hahahahaha now where's the fun in that?!" I said and smiled devishly.

"No Artemis Devon."

"Damn when will you say yes to me?" Tanong ko. Ngumiti naman siya sakin ng nangangasar.

"When pigs fly!" She said with hand gestures.

"Ouch my heart!!" Sabi ko at nagdrama drama sa harapan niya while clutching my chest. Tapos umabot pa sa point na nasa floor na ko at kunwareng  patay na nakalabas ang dila. Nakita ko naman siyang nagpipigil tumawa nung minulat ko ang mga mata ko.

"Stop it silly. You look stupid.... but cute. Now, tara na." Sabi niya at nakalahad ang kamay niya at nakangiti sakin.

I remember that day. I remember that smiling face. The way na nilahad niya ang kamay niya sakin at ang pagtanggap ko dito. Yung pag hila niya sakin pataas. Just one of the days na masaya kami at magkasama.

Ngumiti naman ako. Nakatingin sa labas habang naulan. It's raining again. Everytime it does makes me think of her.

Damn Jess. I miss you. I can't wait to see you.

Jessica's POV

"You know what? If I were a cat, I'd spend all 9 lives with you." Biglang sabi niya sa katahimikan. Talaga naman etong babae na ito. Seryoso ang usapan pero hinaluan parin niya.

"You're just saying that." I said at napailing nalang siya as I looked at her intently. "Don't tell me you never fell in love with anyone but me?"

"I loved other people, but fell in love? No that's just you." I smiled sadly.

"Art."

"Hmm?"

"I thought I was ready for this but-"

"But what?"

"I'm not." Napasimangot siya. Kung kanina mejo nakangiti na siya. Ngayon she's serious.

"Are you rejecting me again?"

"Not rejecting.. I need time. Understand that." I said.

"Tell me Jess am I not worth it? Mahirap ba ko ipaglaban? Mahirap ba sabihin sa mundo na mahal mo ko? Na kapwa babae rin ang mahal mo?" My heart squeezed at her words. If only-

"You know my life is planned before me. Isa akong ibon na nakakulong. Hindi ako katulad mo na ibon na malaya kung ano ang gusto nagagawa. My family is not that supportive like yours is." Lies Art. Wag ka maniwala.

"But that's the problem. I'm not a bird. I'm a hunter. I hunted you down. Hindi ka na sakanila Jess. Don't leave me like this. Mamamatay ako. You're mine." I'm yours was all I thought out but I can't tell that to her. Mas lalo niya kong panghahawakan.

"I can't, you know that. Mahalaga sakin ang pamilya."

"Then atleast don't marry a guy you don't love." I smiled bitterly.

"But I have no choice."

"My cousin can stop this nonsense. So can Frances."

"Kahit na. We talked about this. Alam mo naman na hindi magbabago isip ng magulang ko sa relasyon natin kahit ilang beses pa mareject ang mga-"

"So you're just giving up?" She asked.

"Yes."

"Okay."

"Okay."

"Goodbye Love. I love you."

"Goodbye." I love you I thought for the last time as I looked into her eyes. They were sad.

Tumalikod ako. Bago pa magbago ang decision ko. Alam ko parehas lang kami nagpipigil. Na hindi umiyak sa harapan ng isa't isa. At kung umiyak siya kanina, I don't think kakayanin ko umalis. Sobrang sakit. Bawat hakbang para paulet ulet ako sinasaktan sa puso ko. Pumatak na ang mga luha ko nung nasa labas na ko. Malakas ang ulan. May bagyo. I thank God for it. For crying in the rain, no one can see just how miserable I am.

Pumikit ako ng mariin. Ang tagal na pala. Ang tagal na pala mula nung huli nating pagkikita. Ang tagal na pala nung nagusap tayo. Ang tagal na pala nung iniwan kita...

Its been what? 3 years? Pinunasan ko ang mga luha ko sa mata habang tinitignan ang nakahang na picture ni Art. I missed this woman so much.

To answer the question kung kasal na ko? No hindi natuloy ang kasal katulad ng nasa plano and my mom knew what really is my reason for that. At pati siya ay ayaw na ituloy at nilayo nalang ako para itago. Para akong naglaho na parang bula. Walang sinuman ang may alam kung nasan ako bukod kay mom at kay kuya.

Naramdaman ko na may naglagay ng panyo sa kamay ko, pagtingin ko sa baba ay napangiti nalang ako.

Right here smiling at me with her arms open wide is Art's little doppleganger.