Aşkın ne zaman karşınıza çıkacağını bilemezsiniz.
İzel'de bilmiyordu. Her zaman gidip oturduğu bankta hayatının aşkıyla karşılaşacağını bilmiyordu. Akıl aşığı birisine tutulacağını ve nefret ettiği hayattan zevk alacağını,belki de uzun zamandır bili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sıcak bir rüzgar bedenimi sarıyor,tüylerim diken diken olmuş ,tatlı bir heyecan bedenimi kaplamış halde,mutluluğun yanında bir de acı var bedenimde,gülümsüyorum ama bu normal bir gülümseme değil,ağlamak istersin ama o an ağlamaman gerekiyordur ve sende sırf insanların o lanet düşüncelerini umursadığın için gülersin,hiçbir şey yokmuş gibi, iyiymiş gibi, "hiçbir sorun yok ben oldukça iyiym kendi işinizle ilgilenin siz" diyebilmek için.
Kimsenin sesini duyamıyorum burası çok ıssız. Sadece küçük bir kız çocuğu olarak etrafa bakıyorum ama nerede olduğuma dair en ufak bir fikrim bile yok,sadece koyu bir duman gökyüzü kaplamış ve etrafta bir koku var tanımlayabilecek durumda değilim lakin bu koku insanda bedensel bir soruna yol açabilir,bu kesin. Bacaklarımda bir çok yara var. Göz yaşlarımı siliyorum ve gözlerimi yumup deli gibi ağlamaya başlıyorum.
"Anne! Nerdesin anne!? Hey seni küçük bebek nereye kayboldun? Oyunumuza ne oldu, heyy!?" Bir erkek çocuğunun sesi kulaklarımı kaplıyor,çocuk ağlıyor ve bana doğru yaklaşıyor ,tam arkamı dönüp sesin sahibine bakacakken uyanıyorum.
Bu rüyayı ilk görüşüm değil,sonda olmayacak. Sorun bu lanet rüyayı görmem değil,bir türlü sonrasında ne olduğunu görememem. Her defasında orada film kesiliyor, hep aynı yerde başlıyor ve aynı yerde bitiyor.
Ve her zaman olduğu gibi ağlayarak uyanmışım,rimelim akmış ve aynada gördüğüm görüntü her defasında daha beter bir hal alıyor,çöküyorum.
Gün geçtikçe bu rüyalar beni daha kötü hale getiriyor,neden böyle rüyalar gördüğümü bilmiyorum ya da neden bu kadar gereksiz bir insan olduğumu.
Hemen banyoya geçip sıcak bir duş aldım,ter temiz olmam gerekiyordu,kendimi çok pis hissediyordum,en ufak bir parçamda bile bir pislik kaldığını hissedersem tekrar yıkanmam gerekecekti.
Duştan çıkınca üzerimi giyindim ve babamı aradım etrafta yoktu demek ki yine gelmemişti,iç çektim ve açık unuttuğum bir şey var mı emin olmak için evdeki prizleri kontrol ettim,ardından ayakkabılarımı giydim ve evden çıktım.
Nefes almak istiyordum,temiz oksijeni içime çekip rahatlamaya ihtiyacım vardı şuanda,hem de çok.
Arabayı çalıştırdıktan sonra her gün en az bir kere uğradığım yere doğru yol almaya başladım.
Bence deniz bir insan için en güzel düşünme yeri,gözlerini yumarsın ve rüzgarın bedenini sarmasını, seni ferahlatan o kokuyu ve dalgaların hoş sesini dinlersin. Muhteşemdir,düşüncelerin hariç. Eğer mutluysan zaten oraya tek gitmezsin ve güzeldir,fakat yalnızsan,iyi şeyler düşünüyor olman imkansız denecek kadar zordur , oraya yalnız gidiyorsan sevgilinde ayrılmışsındır, ailesel problemler vardır, hayattan bıkmışsındır,çözüm yolu arıyorsundur,ya da benim gibi neden üzgün olduğunu bilmeden sadece üzgünsündür,sadece hayat çok boştur,anlamsızdır,üzgün olma sebebini bilmeden donuk ve üzgün yaşamak..
