Aşkın ne zaman karşınıza çıkacağını bilemezsiniz.
İzel'de bilmiyordu. Her zaman gidip oturduğu bankta hayatının aşkıyla karşılaşacağını bilmiyordu. Akıl aşığı birisine tutulacağını ve nefret ettiği hayattan zevk alacağını,belki de uzun zamandır bili...
Her ne kadar kitap henüz çok okunmuyor olsa da ben bu kitabı gerçekten büyük bir hevesle yazıyorum. Kurguyu oluştururken de mutluydum şuan yazarken de. Sebepsizce bu kurguyu fazla seviyorum. Yazarken ne ara bölüm sonuna geldiğimi bile fark etmez oldum :)
Umarım ileride satırlarımı bir çok kişiye ulaştırabiliriz :) <3
İyi okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Yusuf beni bulduğunda bitkin haldeydim,oraya sürüklenerek götürüldüğüm için üstüm kir içindeydi ve bacağımda derin bir kesik vardı ancak ben o kesiği bacağımdaki kanı görene dek fark etmemiştim,hissetmemiştim açıkçası.
"Önce seni temizleyip giydirelim sonra rahat rahat konuşalım olur mu?" Başımla onayladım,gergin hissediyordum. Açıkçası söyleyeceği şeyleri çok merak ediyordum,yani..nasıl gelmişti?
Konferans için şehir dışındaydı o ,şüphelenip gelmiş olsa bile..saat şuan sabahın altısıydı,ta oradan buraya bu kadar kısa sürede yetişmesi mümkün değildi ki.
Geldiğimiz yer oldukça havalı bir apartmandı,yanında apartmanın diğer blokları vardı ve içeri geçmemiz için güvenlik binanın girişinde hala adını bilmediğim o şeyi bir düğmeye basıp kaldırdı.
Yusuf adama başıyla selam verip binanın alt katında bulunan garaja doğru ilerledi.
"Açsın öyle değil mi? Hemen yiyecek bir şeyler hazırlayacağım sana" Şuan oldukça mutluydum,o yanımda olduğu için.
Beni kurtaran kişinin o olması şaşırtsa da aynı zamanda çok mutlu etmişti.
"Yusuf..hemen babamı arayıp o dolandırıcıya para vermemesini söylemeliyiz,ve o pisliği tutuklatmalıyız...o bodrumunda uyuşturucu için gereken bitkiyi yetiştiriyor.
Yusuf kısa bir an bana baktı ve konuşmaya başladı.
"O sorun çoktan çözüldü,ben babanla iletişim halindeydim. Şimdiye kapana kısılmış olsa gerek" Babamla iletişim halinde miydi? İyi de numarasını nasıl bulmuştu ki? Neyse bu soruları zaten az sonra cevaplayacaktı.
Garaja arabayı park ettikten sonra ayaklanıyordum ki konuşmaya başladı. "Sakın kalkma seni kucağıma alacağım,bacağındaki derin kesiği görmedin mi? O halde yürüyemezsin" İstemsizce bir tebessüm oluştu yüzümde.
Bir yandan da tedirgindim,o bana yaklaştığında neden..neden diğer insanlarda olduğu gibi morarıp nefes alışım zorlaşmıyordu? Nedensizce..o geldiğinde fiziksel olarak sadece yüzüm kızarıyordu,aslında nedensizce değildi bunu biliyordum ama bir süre kabullenebileceğimi sanmıyordum. Kabullenmediğimde devam etmek daha kolay oluyordu.
