Aşkın ne zaman karşınıza çıkacağını bilemezsiniz.
İzel'de bilmiyordu. Her zaman gidip oturduğu bankta hayatının aşkıyla karşılaşacağını bilmiyordu. Akıl aşığı birisine tutulacağını ve nefret ettiği hayattan zevk alacağını,belki de uzun zamandır bili...
Multide şarkılar gerçekten çok güzel,başta Kore şarkıları dinlemeyen birine garip gelebilir lakin alışınca müptelası olacaksınız :D
Yorum yapmayı unutmayın lütfen:)
Seviliyorsunuz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Bir süre öylece birbirimize baktık,bir yabancı ile böyle konuşmak rahatlatıyordu,sonuçta seni yargılamıyordu,kızmıyordu,bağırmıyordu,sadece..dinliyordu.
Yusuf tanıdık bir simaya sahipti,belki güzel bir suratı olduğundan gördüğüm modelleri anımsatıyordu bana bilemiyordum,yabancıydı evet ama yabancı gibi hissettirmiyordu bana.
"Peki..hayatın böyle bir hale gelirken ailen ne yaptı? Yani...sendeki değişimi fark etmediler mi? Six battıktan sonra?"
Yutkundum,o zaman değişen tek kişi ben olmamıştım ki, babamda değişmişti,bana karşı iyiydi o zamanlar lakin battığımızda..anneme de bana da bir duvar örmüş bizi kendinden uzak tutmuştu. Annemin sonunu getiren de bu olmuştu ya.. Ne zaman annemin ölümünü düşünsem ağlıyordum,şimdi de öyle oldu.
Tekrar geçmişe gidince sulu göz kişiliğimi ele verdim yine.
"Neden ağlıyorsun? Yanlış bir soru mu sordum?" Telaşla bana baktı,onu endişelendirmiş gibiydim.
"Sadece...üzülüyorum" Nefesini verdi ve bana biraz daha yaklaştı,ona neden tepki göstermediğimi bilmiyordum ama yaklaşmasına izin verdim.
Uzun süredir beni gerçekten merak eden biri olmadı,belki o da etmiyordu ama ben öyle düşünmek istedim.
"İzel..geçmiş her zaman mutlu anılar bırakmaz bizlere,bazen ağlatan acıtan anılarda olur hayatımızda. Sen hala çok gençsin farkındasın değil mi ? Hayatını kendine dar ederek kendine kötülük etme..tabii ki o zamanlar yaşadığın şeyleri değiştiremeyiz fakat geleceğe umutla bakarak mutlu olabilirsin,öyle değil mi? İyileşmeye bakman gerekiyor.."
Gözyaşlarımı sildim ve gözlerinin içine baktım. "Sen..iyi bir konuşmacısın,bunu biliyorsun değil mi?"
Çapkın bir sırıtış yolladı. "Yoksa bu mesleği yapamazdım."
"Lakin..her ne kadar denesem de başaramıyorum..her sabah uyandığımda biraz olsun iyi bir gün olsun diyorum ancak karanlık düşüncelerim beni esir alıyor ve günü kendime harap ediyorum..hayatımın son yedi yılı böyle geçti sanırım.." Dudağını ısırdı,hani kötü bir şey olur ve karşı taraf üzülünce dudağını ısırır ve sana acır ya öyle gibiydi.
Bana acısın istemezdim,belki de ona anlatmamalıydım lakin ona da anlatmayacaksam kime anlatacaktım? Çevremdeki kimseye acımı açamıyordum,bir yabancıya konuşabilirdim.
