Aşkın ne zaman karşınıza çıkacağını bilemezsiniz.
İzel'de bilmiyordu. Her zaman gidip oturduğu bankta hayatının aşkıyla karşılaşacağını bilmiyordu. Akıl aşığı birisine tutulacağını ve nefret ettiği hayattan zevk alacağını,belki de uzun zamandır bili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah ilk iş kahvaltımı yaptım ve biraz dinlenip günlük sporumla bedenimi rahatlattım,spora ara vermek kötüydü bu nedenle bırakmamaya çalışıyordum,kaslarımı bir kez rahatlığa bırakırsam sonra düzeltmesi zaman alıyordu.
Telefonumda arayan ya da mesaj atan var mı diye baktığımda babamın yazdığını gördüm.
"Bugün şirkete gel" İstemiyordum, nedense yalnızca evde olmak istiyordum ama maalesef gitmem lazımdı,o pozisyon şakaya alınacak bir pozisyon değildi,üstelik hak etmememe rağmen Sanat bölümünde müdür yardımcısıydım eğer ki gitmezsem asıl haksızlığı o zaman yapardım ,o konumu hak eden kişi orada değil ama o konumdaki kişi de yok,böyle olacağına gitmeliydim.
Hem belki de ortama uyum sağlayabilirdim,belki de bu benim için iyi olurdu?
Üzerime beyaz bir pantolon ve açık mavi bir tişört giydim,ceket olarak siyah düğme detaylı masmavi bir kaban aldım,kaba bir kaban değildi yani mevsime uyumluydu. Alırken bayılarak aldığım ama hiç takmadığım gözlüğümü de taktım ve kendime baktım,böyle cidden güzel hissediyordum.
Ayakkabı olarak gri siyah detaylı bir babet giydim,boyumun kısa olmadığı için şükrediyordum çünkü genelde iş yerlerinde kısa boylu çalışanlar topuklu giymek zorunda kalıyorlardı dolayısıyla ayakları ağrıyordu ama anne ve babamın genlerinden mi yoksa daima sporla ilgilenen ve beslenmesi iyi olan birinden mi bilmem bir yetmiş beş boyum ardı,övünmek istemem ama herkese de düşmüyor bu boy şansı.
Evin girişinde beni bekleyen koruma kapıyı açtı,bu şeye uyum sağlayabilir miyim bilmiyordum? Ben kendim arabama binip keyfimce sürmeye istediğim yere gitmeye alışıktım. Şimdi ise bir şoför beni çalışmam gereken şirkete götürüyordu.
İç geçirdim,aklıma Yusuf geldi. Bugün beni bir şekilde göreceğini söylemişti ve merak ediyordum açıkçası ,bir bildiği vardır herhalde.
Saat şuan dokuzdu yani şirketten erken çıkabilirdim babam buna anlayış gösterirdi umarım,yoksa Yusuf'la nasıl buluşacaktım?
Sonra aniden aklıma Erdem geldi,ne o mesaj atıyor ne de ben yazıyordum ama benim bahanem vardı dün yaşadıklarım beni çok korkutmuştu ve aklıma gelmemişti zaten pek buluşma yanlısı değildim,ya o ?
Belki de o da benim gibi düşünüyordu ,belki de sevdiği bir kadın vardı hayatında ve benim pat diye girmem onun için sadece stratejik bir adımdı ,anlayışla karşılıyordum böylesi çok daha iyi olurdu benim için.
Bir süre sonra onunla konuşur ve bu işin olmayacağını adam akıllı tartışırdık , o da kabul edecek diye düşünüyordum.
Şirkete girdiğimde derin bir nefes aldım,gergin bakışlarımı şu gözlüklerle gizlemek istiyordum ama az sonra çıkarmam gerekecekti.
