Aşkın ne zaman karşınıza çıkacağını bilemezsiniz.
İzel'de bilmiyordu. Her zaman gidip oturduğu bankta hayatının aşkıyla karşılaşacağını bilmiyordu. Akıl aşığı birisine tutulacağını ve nefret ettiği hayattan zevk alacağını,belki de uzun zamandır bili...
Oturduğum yerden kalktım ve ona doğru yöneldim. "Tanışmak mı? Neden?" Elini kafasına götürdü ve bir süre acı çeken yüz ifadesi kaldı,gözlerini yummuş öylece bekliyordu,ne yapmam gerektiğini düşündüm,gitmeli miydim?
Neden aniden acı çekiyormuş gibi görünmeye başlamıştı? Gerçekten bir şey mi olmuştu?
"ne oluyor?" O sırada elini uzattı ve "B-bekle bir dakika " dedi. Kendimi güvende hissetmiyordum,gitmem gerekiyordu.
"Ben..ben gitmeliyim"
Arkamı döndüm adım atacağım sırada kolumdan tuttu ve "Gitme" diye fısıldadı ,korku içerisinde ona baktığımda ise bana bakarken yere yığıldı,yüzündeki ifade çok tanıdıktı.
Eğildim ve gerçekten bayıldı mı diye baktım,bayılmıştı numara falan değildi bu, güvenemediğim için beni oyuna mı getiriyor diye endişelenmiştim ama şuan emindim benden bir hayli ağır olduğu için onu taşımak çok zordu,araca kadar dayanabilir miyim emin değildim,fakat şuan etrafta kimse yoktu dolayısıyla dayanmak zorundaydım. Aslında bir tarafım gitmem gerektiğini söylüyordu ama ağır basan tarafım onu orada bırakamayacağımı biliyordu.
Kan ter içinde arabaya ulaşınca onu arka koltuğa yatırdım ve en yakın hastaneye sürmeye başladım.
On dakika sonra hastanenin girişinde bulunan kişilere doğru bağırdım. "lütfen gelin!" İnsanlara ç ok konuşan biri değildim,yanıma geldiği ilk an korkup gidecek olma sebebim de gecenin bir yarısı bir erkeğin gelmiş olması değil herhangi bir anda bir insanın bana seslenmesiydi.
"Bir anda bayıldı ne oldu bilmiyorum,yardım edin lütfen" Sedyeye yatırdıklarında gitmem gerektiğini düşündüm,onu tanımıyordum yani burada kalmam için bir sebep yoktu ortada fakat bugün normalde yaptığım her şeyi çiğneme günüm olsa gerek gitmedim,peşlerinden yürümeye başladım.
