Aşkın ne zaman karşınıza çıkacağını bilemezsiniz.
İzel'de bilmiyordu. Her zaman gidip oturduğu bankta hayatının aşkıyla karşılaşacağını bilmiyordu. Akıl aşığı birisine tutulacağını ve nefret ettiği hayattan zevk alacağını,belki de uzun zamandır bili...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4NON BLONDES - WHAT'S UP
*
Aradan bir hafta geçmişti,ne mi oldu?
Yusuf bu aralar o kadar yoğundu ki yalnızca telefonda konuşabildik,buluşmayı çok istiyorduk ama o eve zaten çok geç gidiyordu bende onu sıkmak istemiyordum konuşmakla yetiniyordum.
İki sefer sormuştu aslında saat onu geçmişti o sıralarda da bende ona dinlenmesi gerektiğini söyleyip konuyu geçiştirmiştim.
Erdem'le bu bir haftada iki kez dışarıya çıktık,yemek biraz resmi gibiydi açıkçası. Yemiş biraz şirketten biraz kendimizden bahsedip kalkmıştık,diğer sefer ise şirketteki öğle arası şirketin karşısındaki kaffede oturup kahve içmiş ve sohbet etmiştik,onunla ilgili yeni şeyleri öğrendikçe kanım ona biraz daha ısınıyordu bu doğru ama arkadaş olarak bana samimi geliyordu,sevgili olarak değil.
Zaten o da bunun farkındaydı bana kalırsa o da benim gibi hevesli değildi bu işe, ben yalnızca ona arkadaş olarak yaklaşmaya devam edecek ve en sonunda onunda ağzından çıkaracaktım bu işi istemediğini.
Şirketteki işime ise alışmaya başlamıştım,ilk günkü gibi hala bakışlara maruz kaldığım doğruydu ancak artık sadece giyim tarzımla ilgileniyorlardı benle değil,eh bende güzel giyiniyordum şimdi kabul edeyim.
Sanat bölümünün müdürü gerçekten çok iyi bir insandı bana karşı bir hafta boyunca hep iyi ve nazikti ben de o ne derse yapıyordum,başarılı olmak istiyordum belki de babam benim burada başarımı görürse şirkette iyi bir konum sahibi olmak için evlenmem gerekmediğini anlardı,tamam daha başlangıçtaydım bu doğru ama ilerleyecektim. Sonuçta eğer ki Allah bana bir ömür verdiyse ve ben yakın bir zamanda ölmeyeceksem yavaş yavaş tırmanacaktım o merdiveni her gün bir adım daha ilerleyip en sonunda istediğim yere ulaşıp babama kendi başıma da başarılı olabileceğimi gösterecektim,zordu belki ama belki babamla eski günlerimize dönerdik. Hatırlamadığım ama huzurla dolu olduğunu hissettiğim o günlere,sisli bir tabaka ile kaplı olan o anılarım zihnimin derinliklerinde saklanmıştı onları orada koruyordum,babamın iyi olduğu zamanlar çok uzak olsa da vardı çünkü.
Babamla bugün görüşecektik,hem işimin nasıl gittiğini hem de Erdem ile aramızın nasıl olduğunu soracaktı anlaşılan,bir süre onun huyuna gitmeyi planlamıştım onu yumuşatacak ve konuşacaktım.
Üzerime dizimin bir karış üzerinde olan siyah dar elbisemi geçirdim,bu elbise hatlarımı mükemmel bir biçimde ortaya çıkarıyordu ve çok hoşuma gidiyordu. Ben fiziğimi belli etmeyi severdim aslında sadece eskiden kimseyle konuşmadığımdan ya da adam akıllı dışarı çıkmadığımdan bunu fark edememiştim. Ama senelerdir satın alıp neredeyse hiç giymediğim bu stoklanmış elbiseleri şimdi giyebiliyor olmak güzel hissettiriyordu. Ayakkabımı topukludan yana kullandım bu sefer,geçen hafta da yalnızca bir kez giymiştim çünkü çok zordu.
