Multimedia<Wonho>
Keyifli OkumalarLay gideli 1 saat olmuştu ve o gittiğinden beri durmak bilmeden ağlıyordum.Kendimi bir ucube gibi hissediyordum.Becerilmiş bir ucubeden farkım yoktu...
Odanın kapısı açıldı ve içeri çocuklar girdi.Beni gördüklerinde donakaldılar.Shownu koşarak yanıma geldi ağzımı ve kolumu çözdü.Wonho çaresizce bedenimi süzdü.Ellerini yumruk yaptı.Gitmek için hamle yaptığını gördüğümde çatallaşmış sesimle"Wonho."dedim.
Durdu ve göz ucuyla bana baktı."Gitme."diyebildim.Shownu beni kucağına aldığında bilincimi yitirdim ve gözlerimi kapadım.Sanırım bayılmıştım.Belkide öldüm?Kim bile bilirdi ki.Gerisi Karanlık.
Şuan Wonho'nun kolları arasında güvende olsam ne yazar?Ben çoktan becerilmiş ve kenara atılmıştım.
Yaşadıklarım artık kaldırabileceğim şeyler değildi.Lay peşimi bırakmayacaktı.Biliyordum."Bebeğim?Uyandın mı?"dedi Wonho.Kafamı kaldıramadım.
Gözlerine bakmaya cesaretim yoktu.Gözlerimi tekrar kapattım.Uyuyormuş gibi yapmaya devam ettim.Üzgün,pişman ve yıkılmışlık hissi vardı üstümde.Birşey demedim ve ayağa kalktım.Ayağa kalkmamla yerle buluşmam bir oldu.Kasıklarımın ağrısı yere düştüğümde daha da artmıştı.Wonho yataktan kalktı ve gelip beni kucağına aldı.Yatağa yatırıp kenarına oturdu.
Çenemden tuttu ve kafamı kaldırdı."Gözlerimin içine bak Haneul."dediğinde elini ittim."Hangi yüzle bakmamı istiyorsun Wonho?"
dedim ve yavaşça yataktan kalktım.Kasıklarım acı sinyalini verirken umursamadım ve odadan çıktım.Merdivenlerden indiğimde çocukların hepsi bana döndü.Utancımdan kafam yerde evden çıktım.Arkamdan bir el geldi ve beni kendine çevirdi.Jooheon aniden bana sarıldı ve saçlarımı okşamaya başladı."Ben burdayım.
Sorun yok."Jooheon'un tesellisi üzerine biraz daha iyi olmamıştım tabiki."Ben eve dönmeye karar verdim."dedim."Hangi eve?"dedi ve sonra hangi evi kast ettiğimi anlayınca"Kesinlikle hayır!Seni orada koruyacak kimse yok."
"Böyle olması daha mı iyi?Zaten Wonho'dan ayrılacağım.Onu üzmekten başka yaptığım hiçbirşey yok.Lay peşimi bırakmayacak.Diğer çocuklarında bunlardan etkilenip hayatınızın mahvolmasını istemiyorum."derken bir yandan da ağlıyordum.
"Sen hiçbirimizin hayatını mahvetmiyorsun.Senin yanın bizim yanımız.Seni hiçbir yere göndermeyeceğim."dedi.Beni alnımdan öptü ve sıkıca sarıldı.
Zaten sürekli böyle olmuyor muydu?İnciten taraf da bendim incinen taraf da.Lay bu yaptığının 2 katını yapacak.Beni elde etmek için ne yapması gerekiyorsa yapacak.Kimsenin gözünün yaşına bakmaz sadece kendini düşünen pisliğin tekiydi o.
Wonho'dan ayrılma konusunda ciddiydim.Ona bu kadarını yapmaya hakkım yoktu.Ya bana ondan başkası istediği gibi dokundu.Altına aldı.Zorla oldu hepsi ama yapacak hiçbirşey yoktu.Polis?Evet belki bir çözüm olabilir ama Lay pes etmeyecekti.
Lay'ın zevk fırtınasında esir kaldım.Wonho'nun aşk yolunda kayboldum.Kendimi bulmak istiyorum..
![](https://img.wattpad.com/cover/127739219-288-k883163.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PRİSONER -Wonho&Lay-
Fanfiction"Brezilya'daki yarım kalan işi tamamlasak mı?"dediğinde bir hışımla ona döndüm. "Senin tek bildiğin şey sevişmek mi Hoseok?Bundan sonra 1 ay sevişmek yok!Bıktım artık." Wonho bardağı taşıran son damlayı da damlattı.Artık dayanamıyordum. Her fırsatta...