PRİSONER -Wonho&Lay-

~SHİN 32

Multimedia<Haneul>
Keyifli Okumalar

Kamera sesi duyduğumda gözlerimi açtım.Tanrım Jung!Hızlıca Kino'nun yanından kalktım.Aslında yanına yatmamıştım.Sadece uzanmıştım yani oturur haldeydim ama uyuyakalmışım işte.

"Resmimizi neden çektin?"dedim ve elindeki telefonu almak için hamle yaptım.Elini geri savurdu."Çok tatlıydınız."dedi.Buna karşı Kino araya girdi."Hyung!Daha fazla saçmalama istersen."

"Ben gidiyorum."dedim ve ceketimi koltuğun üstünden aldım.Odadan çıktığımda Kino peşimden geldi ve kolumdan tuttu."Yanlış anladın değil mi?"dediğinde"Tabii ki anladım Kino!Sen yanına yatmamı istiyorsun sonra abin geliyor resmimizi çekiyor.Bırakta yanlış anlayayım."

"O anlamda yanıma yat demediğimi biliyorsun Haneul!Jung'a gelince o böyle şeyleri kaçırmaz onun adına özür dilerim."söylediği açıklama karşısına katı bir tepki verdim."Wonho o fotoğrafı görse benim yanına yattığımı görse neler yapar sen biliyor musun?"

"Haneul abartma artık!Sildim zaten daha fazla tartışmayın."arkadan Jung'un araya girmesiyle kapıyı çarparak evden çıktım.Kolumun tekrar çekilmesiyle sinirle Jung'a döndüm."Wonho gelmeyecekse ben bırakayım seni."

"Geliyor.Gidip Kino'ya bak.Sulu şeyler ve bol bol meyve yedir."dememle Wonho'nun gelmesi bir oldu.Jung'a el salladım ve arabaya bindim.Arabaya biner binmez Wonho soru sordu."Ne yaptınız evde?"dediğinde gözlerimi devirdim.

"Haneul sana diyorum."dedi.
"Söylesem delireceksin.O yüzden cevaplamıyorum."dediğimde aniden frene bastı.Kemeri takmanın verdiği mutlulukla öne yapışmaktan kurtulmuştum."Ya sen delirdin mi?!"

"Evet!Sen daha ağzını açmadan delirdim Haneul."Tanrım bu çocuk neden bu kadar atarlı?"Wonho bıktım şu bağırmalarından sorgularından."
"Bende arkamdan gizli saklı yaptığın işlerden sıkıldım."demesi üzerine sinirlerim kat ve kat artarken arabadan indim.

Arabayı kenera çekip arkamdan geldi.Beni durdurdu ve kollarını belime doladı.Suratını suratıma yaklaştırdı ve gözlerime kilitlendi.Bu kadar yakınımda olması nefesimi keserken kafamı çevirdim.Eliyle çenemden tutup kendi hizasına getirdi."Tekrar benim ol."

Diyecek birşey bulamadım.Ben onu kırmaya incitmeye devam edecektim.
Lay benden vazgeçmiyordu.Bu hayatı bana zindan edecek burnumdan getirecekti.Ve bunlardan bütün incinen kişi ben ve Wonho'duk."Ben seni sürekli incitirken birlikte olamayız."

"Senin hiçbir suçun yok Haneul.Hepsi o Lay herifinin yüzünden.O olmasaydı biz zaten mutluyduk anladın mı bebeğim?"dediğinde ona sarıldım."Eğer tekrar benim olmazsan güçlü olamam ve seni koruyamam.Sana ihtiyacım var Haneul."

Kafamı tamam anlamında salladım.
Wonho'nun omzu ağladığım için ıslanmıştı ve biraz sümüklenmişti.
"Haneul cidden!"dediğinde gülmeye başladım."Komik mi?"diye sorduğunda ona baktım.Kafamı sallayarak"Gayet komikti."dedim.

Öpmek için hamle yaptığında onu durdurdum."Burada olmaz Wonho."dedim.Gözlerini kocaman açtı."Evde olur mu?Hadi eve gidiyoruz."dedi ve beni elimden tutup arabaya bindirdi.Tanrım!Söylediğime pişman olmuştum.

"Hoşgel-"Minhyuk cümlesini nitelemeden Wonho beni kucağına aldı.Biz merdivenlerden çıkarken Hyungwon bize laf atmayı ihmal etmemişti."İyi sevişmeler!"dediğinde Wonho'nun omzuna vurdum.
"Bunların hepsi senin yüzünden."