PRİSONER -Wonho&Lay-

~SHİN 33

Mutimedia<Wonho>
Keyifli Okumalar

"Ağrın varmı bebeğim?"bana ardı ardına soru soran Wonho'ya cevap olarak kafamı hayır anlamında salladım.Dün kürtaj ameliyatından çıkmıştım.1 gündür dinlenmeme rağmen kasıklarım hala ağrıyordu ama bunu Wonho'ya belli etmedim.

Hastaneyi ayağa kaldıracağından emindim.Wonho'nun elini bıraktım ve ona sırtımı dönüp gözlerimi kapattım.
Canımdan can alınmış gibi hissediyordum.Artık karnım boştu.Orada Lay'a ait bir canlı kalmamıştı..

"Haneul bunu yemen lazım."
Kihyun'un ısrarları sonucu daha fazla onu üzmemek adına uzattığı kaşığı ağzıma aldım.Çorbanın sıcaklığı midemi ve kaşıklarımı rahatlatmıştı.
Son kaşığıda alırken"Wonho nerede?"dedim.

"Bilmiyorum.Gelir birazdan."dedi ve tabağı alıp odadan çıktı.Koltuğun kenarında masumca uyuyan Jooheon'a çevirdim gözlerimi.Benim minik Jooheon'um..O olmasaydı belki de boktan bir hayatım olacaktı.Annemden babamdan hayır yoktu çünkü.Kim bilir bir başıma ne yapacaktım?

Jooheon rahatsıca yerinde kıpırdandığında sessizce seslendim.
"Jooheon."ilk başta gözlerini açmakta zorlandı sonra açtı ve hızlıca kalkıp yanıma geldi.Canımın acısını hiç umursamadan yana kaydım ve elimle yatağı işaret ettim."Ah dalmışım ben uykum yok bebeğim yat sen."

"Yalan söylemeyi beceremiyorsun Jooheon.İki gündür gözüne uyku girmedi bebeğim gel işte.Hem sarılmaya ihtiyacım var."dedim.
Jooheon itiraz etmeden yanıma yattığında onu kollarımın arasına aldım.Başını göğsüme yasladığında mis gibi kokan saçından öptüm.

Wonho içeri elinde birsürü çiçeklerle girdiğinde sessiz olması için işaret parmağımı dudağıma götürdüm.Güldü ve kafasını salladı.Kafamı Jooheon'a çevirdiğimde mışıl mışıl uyumaya devam ediyordu.Sanki bebeğim doğmuş ve onu kucağıma almış gibi hissettim bir an.

Ben Jooheon'a dalmış giderken Wonho sesli bir şekilde dudağımdan öptü.Kısık sesle"Wonho!"dedim.Çiçekleri bana uzattı.Tanrım!Bu çiçekler Wonho gibi kokuyordu.Çiçeklerin kokusu burnuma dolduğunda Wonho'ya elimle gel işareti yaptım.Yanağından öpeceğim sırada kafasını çevirip dudağından öpmemi sağladı.Fırsatçı.

Arkamda hissettiğim beden ve ellerimi sıkıca tutan bir başka ellerle gözlerimi açmak istedim ama bu yatak o kadar rahattı ki uyanırsam birdaha yatamayacağımdan korkuyordum.
Omzuma konulan öpücüklerle artık pes ettim ve gözlerimi açtım.Bu oda bir yerden tanıdık geliyordu.Tanrım!Taburcu mu olmuştum.

"Uyandın mı güzelim?"Wonho'nun aşık olduğum sesini duyduğumda ona arkamı dönmeye çalıştım.Popom ve karnım kasıldığında çığlık attım.Wonho bir hışımla yataktan kalktı ve önüme geldi."Ne oldu!Bir yerin mi ağrıyor?"dediğinde elimi yanağına götürdüm."Tek bir tarafa dönük olunca popom tutulmuş iyiyim ben."

"Ah!Aklım çıktı Haneul."dedi ve elimi narince öptü.Gözlerimi Wonho'nun suratına kilitledim.Oda gözlerini bana çevirdiğinde uzunca bakıştık.Wonho dayanamayıp sessizliği bozdu."Neden bana öyle bakıyorsun bebeğim?"
demesi komiğime gitmişti."Seni hak edecek ne yaptım?"

"Birde bana sor Haneul!Nerden buldum seni?"dediğinde hızla elimi elinden çektim.Benim gibisini bulmuş laf ediyor!Gerçi benim gibisi hatta benden daha iyisini hak ediyordu Wonho."Haklısın.Ben seni hiçbir zaman hak etmedim.Edemedim."
dememle kaşlarının çatılması bir oldu.

"Sen bana bu dünyada annemden sonra verilen ikinci harika şeysin Haneul.O yüzden saçma sapan konuşmayı bırak."