Duvarlarımı yıkan, kalbimin tabularını feryasızca deviren bir siyaha tutuldum.
İmkansız değildi o bana,sadece yıkımdı.
Sevdikçe sevesim geliyordu, benim olması için savaşasım.
Sevmedi beni, oysa ben onun kırıntısına muhtaçken.
"Sevme"dedi
"Sevmem" dedim .
Sonra güldü. Ben ağladım
Çünkü ben sevdiğim halde vazgeçmeye çalışandım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PoesíaBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
