Bir kaldırım kenarında ayyaş bir herifim.
Bakmaya kıyamadığım gözlerin ayna oldu bana.
Kendimi gördüm.
Bitik,yitik, hırpalanmış ve fazlaca günahkardım.
Elini uzattın,tutmak istedim.
Hayalmiş meğer.
Sen bilmezsin kadın, bir ayyaşın kafasını.
Kafa kıyak, kafa birmilyon ,kafa uçmuş.
Mekan yok,sen varsın,gülüşün var.
Sessizlik aramızda yeni bir duvar örüyor.
Usulca kayboluyor siluetin,
Ve ben o an anlıyorum hissizliğim ardında gülüşünden vurulduğumu.
Ve sen kayboluyorsun, meğer varlığın bir halüsilasyondan ibaret.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PoetryBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
