Hiçlik bayım.
Nefesinizde saklı.
Boynuma çarpan, kalbime fısıldayan, kulaklarımda uğuldayan.
Bileklerime isminiz kazındı bir gece yarısı.
Kalbime yeni bir çentik atıldı her kırgınlığımda.
Sonra.
Tamir ettiniz.
Hiç bozulmayacakmış gibi ve sanki hiç açılmamış yaralar gibi.
Dokunduğunuz yer nefesiniz oldu.
Yaralarıma buseniz kondu.
Ve kollarınız ruhumu sarmaladı.
İçinde saklamak istercesine sardı.
Kollarınız arasında can verdim ve nefesiniz bana can oldu.
Siz açtığınız yaraları nefesiyle kapatan bir bulutsunuz.
Kanayan yaralarıma ise damlalarınız şifa .
Birşeyler yazın bileyim.
Neler kattığımı yada hangilerinize kabuk tutmuş yaralarını hatırlattığımı .
Itiraf ediyorum kötü biriyim ancak bu kitabıma bakınca kendinizi aradığınız gerçeğini değiştirmiyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PoetryBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
