Gündüzüne gecemi devirdiğim bir akşamdı.
Gözlerini gözlerime mühürlediğim andı.
Kalbimi kalbine ilmek ilmek işlediğim bir zamandı.
Dudaklarını zehre bulayıp boynuma bastırdığın bir mecazdı.
Ben o anda,o zamanda, o mecazda kayboldum.
Sen kimsin diye sorabilirsin.
Kısaca müptezel demen yeterli çünkü ardında attığım sağlam adımların acısıydın sen.
Ve bu gece müptezel bir adam mecaz bir kadına son ağıdını yakıyor.
Ve mecaz kadın küllere bir veda busesi bırakarak kayboluyor.
Müptezel kül oluyor.
Hikaye müptezelin mecaza olan aşkını burada bitiriyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PoesíaBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
