Dumanını harlıyor.
Dilinden zehir akıyor.
Düşünceleri zifte bulanıyor,
Kalbi katran kokuyor.
Ve işte açılan yaraların arafında kalmış bir genç beliriyor.
Mutsuz,huysuz, sinirli.
Ağzından da küfür eksilmez ya hani.
Çocuk ,tanrının emriyle geçmişin karaladığı tozlu sayfalara mahkum kılınıyor.
Ve aslında geçmiş geçmez, geçirirmiş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PoetryBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
