Saç uçlarına dokunmak istiyorum.
Kokunu anımsamak.
Oysa hiç duymadım kokunu.
Pare pare koklamak.
Bir şişede saklamak istiyorum.
Sen bilmezsin beni,ben hep seni isterim.
Azımsama duygularımı lütfen.
Bilmediğim kokun burnumda tütüyor.
Hayır ziyadesiyle ezberledim yüzünü.
Kirpiklerim uzun mesela.
Sağ gözünde daha çok kirpik var.
Boynunun hemen sağ tarafında bir ben var.
Ben deyip geçmesinler lütfen ben orana da vuruldum.
Aşkın gözü kör değil.
Görüyorum.
Belki de bu aşk değil.
Ama biliyorum, seni goruyorum ve kokunu bilmek istiyorum.
Ey sevgili haberin yokken yazdığım mısralarımı okumaya tenezzül dahi etmessin.
Çünkü sen kibirli İstanbulsun.
Dışı güzel fakat içi dumanaltı bir İstanbulsun.
Sevgili sen İstanbulsun.
Güzelliğiyle can yakan,içimi kor ateşlere atan bir İstanbulsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PuisiBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
