Bugün öğrendim.
Vazgeçmek yara açıyor.
Yara kapanmıyor.
Ve yara gittikçe açılıyor.
Yara bandı tutmuyor,intihara zemin hazırlıyor.
Vazgeçtim.
Mavi bakan kahvelerinden,
Dokunmak istediğim saçının uçlarından.
Saymak isteyipte kaçırdığın, kirpiklerinin sayısını saymaktan.
Ben zaten hep vazgeçendim.
Sen ise vazgeçmemi sağlayan İstanbul.
Sen kibriyle göz yoran, görünüşüyle huzur yayansın.
Ve Sen sevgili,
İstanbulun kibri ,okyanusun kirisin.
Sen yalancı bir bahar ,sözleriyle zehir yayan bir şeytansın .
Ben ise buluta aşık bir balık...
Görüyorum fakat dokunamıyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PoetryBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
