Elimde bir bıçak var.
Ölüme adım atmaya ramak kala hisseden bedenime sancılı bir defter açıyor.
Ölüyorum.
Ardımda ağlayanlar yok.
Siliniyorum zaman misali.
Hatırlarında varım fakat kursaklarında kalmışım.
Ben ölüm çiçeği lavinia.
Kimse beni sevmedi,sevilmedim.
Elimdeki bıçağı dostlarım kılevledi.
Zangır zangır titreyen ruhum siyaha mahkum kaldı ve bıçak zihnimi deldi.
Unuttum,unutuldum.
Her zamanki gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PoetryBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
