Ellerim üşüyor...
Satır arası damlalarım sessizliğin hiçliğinde can buluyor.
Piyano tuşları, yetim.
Sensiz boynu bükük tek eşya o da değil ya hani.
Koltuğun hayata küsmüş,beren kokunu unutmuş,yatağın soğuk.
Sevgili , hasretim bu eşyalara dinsin diye öfkeli halim.
Sen buralarda tek bir iz olarak onu bırakmıştın,ben izlerine aşık adam onlarda can buluyorum.
Ama ellerim üşüyor.
Çıktığım mahallenin sokakları inliyor acıyla.
Sokak da senin adımlarına muhtaçmış ,sen ona yol gösterecekmişsin gibi.
Onlar hep sana ait olanı özlüyorlar.
Ben de bana ait olan seni istiyorum.
Rüzgar da kokunu getirse şimdi, buralar bayram yeri.
Bekliyor herkes hani şimdi ya seni.
Ben , piyano, bere ,koltuk,yatak,sokak.
Gel,gel ve kurtar beni.
Hiçliğin bana tek ödül olduğu bu dünyada hasretinle acı içinde kıvrandırma.
Gel,gel ve bul beni satır aralarında.
Gel,gel ve senin uğrunda nice yaşlar döken pınarlarım kurusun.
Gel,gel ve al beni, ölümünün ardında bıraktığın silik anılarımız eşliğinde.
Gel,gel ve al beni, ölüm sarsın sıkıca canhıraş kalbimi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
שיריםBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...
