Boğazındaki düğümü bir yutkunuşla gecirmek isteyen aciz insanlar.
Kendi sonlarını hazırlamak için kan dökenler ve bu uğurda can verenler.
Sözlerin zehir fakat onun ağzından çıkınca bal olduğunu bilen aşıklar.
Bir de yalnızlığı intihara tercih edenler.
Hep yanlış yaptık.
Çünkü biz aptaldık.
Ve biraz da kör.
Yüreğin kıyısındaki yangını suyla kapattık, kor oldu.
Ölmek üzere olan bir çiçeğe su verdik , o güneşi isterken.
Biraz da kötüydük biz,
Yanan kişiyi görmezden geldik.
Yalnızlığı intihara tercih etmemeliyidik.
Kolay yol intiharsa, sebebi belli.
Hüsran dolu kalbin kıyısında ölümü bekleyendik biz.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ayurnamant'
PoetryBir adam var. Omzuna bindirilen yüklere karşı kalkan olan, Bir adam var ki şiir gibi. Dize dize okumak isterken gelen uyku gibi. Yavaş yavaş tadını çıkartarak yaşayan bir adam var. O adam toprak. O adam kül. O adam can. O adam benim babam. Ve ben...