"Ya Rüzgar nereye götürüyorsun beni hala." Rüzgar İpek'in arkasında ellerini İpek'in gözüne kapatmış bir yerlere götürüyordu.
"Mızmızlanma kar tanem. Gidince görürsün." İpek güldü ve
"Ya Rüzgar. Ben beyaz değilim diye sana kaç defa diyeceğim."
"Olabilir. Ben sana öyle hitap etmeyi seviyorum." dedikten sonra sesini kırılmış gibi yaparak
"Yoksa söylemeyeyim mi?" İpek hemen kafasını olumsuz anlamda salladı ve
"Yo, yo ben öyle bir şey demedim. Hatta sen ne yap biliyor musun? Sen bana hep öyle hitap et. 'Kar tanem' diye. Çok hoşuma gidiyor." Rüzgar kahkaha attı ve ellerini İpek'in gözünden çekmeden kulağına eğilip fısıldadı
"Kar tanem." Sonra geriye çekilip konuştu
"İşte geldik." Dedi ve ellerini İpek'in gözünden çekti. İpek gözlerinin açılmasıyla merakla etrafına bakındı. Burası İpek'in üzüldüğünde veya mutlu olduğunda geldiği onun için özel olan yerdi. Faleze benzer bir yerde bulunan bir bank ve bir sokak lambası. Burayı sadece Rüzgar'a söylemişti ve şu anda etraf o kadar güzel görünüyordu ki.
Banka bağlanmış bir kaç kalpli uçan balon ve gökyüzünden yağan karlar.
"Pek bir şey yapamadım ancak baktım kar yağıyor sevebileceğini düşündüm." İpek arkasını döndü ve
"Ya burası çok güzel görünüyor." Deyip tekrar bankın olduğu tarafa döndüğünde balonların altında bir hediye paketinin durduğunu gördü ve oraya doğru ilerledi.
Pembe hediye paketli kutuyu eline aldığında Rüzgar'a
"Bu ne?"
"Aç da bak." İpek heyecanla banka oturdu ve kutuyu kucağına çekip paketini yavaşça açtı. Kutunun kapağını kaldırdığında içinde pembe bir fotoğraf makinesi -şu çekildiği an fotoğraf çıkan türden- ile küçük defter boyutunda albüm olduğunu gördü. Şaşkınca yanında oturan Rüzgar'a baktığında
"Bundan sonra yan yana olduğumuz her zaman bu fotoğraflar makinesinin yanında olmasını istiyorum. Anılarımızı resmedip ilerde çocuklarımızla bakarız." İpek her şeyi anlamıştı ancak çocuklarımız demişti. İpek'in yüzü artık nasıl bir hal aldıysa Rüzgar İpek'e bakıp gür bir kahkaha attı. Sonra İpek'in elini tutup gözlerine baktı.
"Seni alacağım kar tanem." İpek yüzünün mutluluktan ve utançtan kızardığına emindi. Bu yüzden en iyi saklanma yöntemini seçip başını Rüzgar'ın göğsüne yasladı.
Ne kadar yağan karın altında o şekilde kaldılar emin değildi ama bu sessizliği Rüzgar bozmaya karar vererek konuşmaya başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geriye Dönmek Mi? ASLA!
RomanceRüzgar... Yıllar önce yaptığı bir yanlış yüzünden başına bela almış ve bu beladan kurtulmak için çok yanlış bir yol seçmiş adam. İpek... Canından çok sevdiği kızı Melisa'ya hayatını adamış, kalbi büyük acılar altında ezilmiş bir kadın. Kader... Bu...
