Geriye Dönmek Mi? ASLA!

FİNAL

"Cenaze namazı olmayacak mıymış?"

"Hayır. Oğuz olmayacağını söyledi." İpek kafasını sallayarak nefesini verdi. Ölen bir insanın arkasından cenaze namazının kılınılmaması ne kötü bir şeydi.

"Peki ya çocuğa ne olacak? Yazık."

"Öyle düşünme. Belki bu şekilde daha iyi olmuştur. Aleyna'nın o bebeğe annelik yapacağını pek düşünmüyordum ben açıkçası. O çocuğu aldırmamasının bir nedeni varsa Rüzgar'ı kazanmak içindir. Yoksa çocuğunu düşünen bir insan bebeğini bırakarak intihar etmezdi."

"Neyse, konuşmayalım fazla." İpek oturduğu kanepeden kalktı ve kızını almaya gitmek için hazırlanmaya başladı. Aleyna nasıl oldu da canına kıyabilmişti? Hâlâ aklı almıyordu. Üstelik o küçük bebeğe ne olacaktı? Hiç mi düşünmedi o hastahane camından kendini atarken?

"Pamuğum çıkıyorum ben."

"Tamam." İpek evin kapısını kapatıp dolmuş durağına doğru ilerledi. Fazla beklemesine gerek kalmadan gelen araca bindi ve boş koltuk olmasına rağmen ayakta aracın okula yaklaşmasını bekledi.

* * *

"Anne!" İpek okula geldiğinde Melisa koşarak annesinin boynuna sarıldı.

"Ya ben artık tüm harfleri biliyorum varya. Öğretmenimin tahtaya yazdığı her şeyi okuyabildim."

"Ay ne güzel. Artık sana masal kitapları alabilirim o zaman."

"Hı hı." İpek gülümseyerek kızının çantasını tek koluna taktı, elinden tuttu ve okul binasından çıktılar.

"İpek!"

Tekrar durağa geldiğinde arkasından bir sesin kendisine seslenmesi ile kaşlarını çattı. Bunun burada ne işi vardı şimdi?

Arkasına baktığında Rüzgar'ın gözlerinin içinin resmen parladığını gördü. Aleyna intihar ettiği için bu kadar sevinmiş olamazdı değil mi?

"Efendim?"

"Al." Rüzgar elindeki bir kağıdı uzatınca İpek kaşlarını çattı.

"Ne bu?"

"Test...Babalık testi." İpek tereddütle uzanıp Rüzgar'ın elinden kağıdı aldı.

"Sana söylemeye çalıştım İpek. Dinlemedin beni. Sana o bebeğin benden olamayacağını anlatmaya çalıştım." İpek'in ağzı açılırken sağ gözü seğirmesi başlamıştı.

"Eğer testin yanlış yada değiştirilmiş olduğunu düşünürsen sana şunu söyleyeyim. Ben öyle bir şey yaparak senin nefretini daha da fazla kazanmayı ve seni tamamıyla kaybetmeyi göze almam. Ama hâlâ bana güvenmiyor ve bana inanmıyorsan testi tekrar kendin yaptır. Herhangi bir zaman, herhangi bir hastahanede. Bilmeyeyim ben ki değiştirme gibi bir şansım olmasın."

"Özür dilerim." İpek her ne kadar bu özürün yetersiz olduğunu bilseydim de şu anda başka bir şey yapamadı.

"Özür dilerim Rüzgar." Ağlamaya başladı. Gözlerinden yaşlar süzülürken içinden sevdiği adamın onu affetmesini diledi.

Melisa annesinin yanında durmuş onu izliyor, ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Annesinin ağlamasını hiç sevmiyordu.

İpek'in hıçkırıkları onun konuşmasını engelleyince sustu. Rüzgar ona çatık kuşlarla bakarken konuşmadı. Biliyordu... Rüzgar onu affetmeyecekti.

Bekledi... Sevdiği adamın bir şey demesini bekledi. Melisa sessizce kenarda beklerken o Rüzgar'ın ağzından bir şeyler çıkmasını bekledi. Olumlu yada olumsuz...