Sebze Çorbası (Demi Lovato & Joe Jonas fan fic. )

Bölüm İki :Gidemezsin

Hala üzerimden  şaşkınlığım  atmış sayılmazdım. Yani olanlar, o kadar yaşanan şeyden sonra  Joe'nun birdenbire evime gelmesi, garipti. Gerçekten çok garipti. Ona içeri geçmesi için ısrar etmenin pişmalığını yaşarken güldüm ve oturması için koltuğu gösterdim. Bana bakıp gülümsedi ve:

"Evinin dekorasyonunu değiştirdin sanırım?" Dedi.

 ''Aslında bakarsan pek de yeni sayılmaz tam iki yıl oldu.'' Dedim gülümseye çalışarak.

Bunu söylememle ikimizinde yüzü düştü. İşin garip kısmı da buydu işte iki yıldır birbirimizin evine gidip gelmeyecek kadar soğuktuk. Sadece ödül törenleri ve belli projelerde görüşürdük.. Gelişi beni bu yüzden bu kadar şaşırtmıştı. Ortamdaki soğuk hava gerçekten beni rahatsız etmeye başladı ve bunun üzerine:

''Şey ben çorbayı ısıtıyorum. Kahve içmek ister misin ?'' Dedim.

 ''Aslında bakarsan sen hastasın, çorbayı ben ısıtırım'' Dedi.

''Hayır hayır, hiç gerek yok gerçekten. '' dememe rağmen,

'' Hadi ama Dems, gerçekten bitkin görünüyorsun, bırak da ben yapayım.'' deyince itiraz edemedim.

Gerçekten haklı sayılabilirdi, yorgundum ve maalesef şu öksürük denen şeyi durduramıyordum.  O mutfağa giderken ben de uzanıp dinlenmeye çalıştım. Kısa da olsa şu yarım saatlik sürede yaşadıklarım beni  gerçekten strese sokmuş ve yormuştu. Onun burada oluşu bile stres olmam için yeterli bir sebepti. Ben bunları düşünürken Joe, elinde tepsi ile içeri girdi. Bana bakıp gülümseyerek yanıma oturdu.

''Umarım hala sebze çorbasını seviyorsundur?"

''Evet, hala seviyorum'' Dedim.

''O zaman bu küçük hastaya çorbasını yedirelim! '' Dedi. Bana bakıp şevkatle gülümseyerek.  

Küçük hasta? Gerçekten mi? Evcilik mi oynuyorduk biz burada?

''Hadi ama Joe hastayım ama çocuk da sayılmam değil mi? Kendim yapabilirim ha?'' Dedim ona bakarak.

'' Şey peki ben üzgünüm'' Dedi. Sesi o kendimi kötü hissetmeme neden olmuştu ama ona karşı bu kadar çabuk değişemezdim değil mi? Tamam yaptıkları gerçekten güzeldi, benim için buraya kadar gelmesi, bana yardım etmesi. Ama bu kadar da yakın olamazdık, olmamalıydık da. Bir gece içinde bana iyi davrandı diye olanları unutamazdım. Bunlar bir gece içinde bitecek, unutulacak şeyler değildi.

''Sorun Değil'' Dedim.

O yanımdan kalkıp karşı koltuğa oturdu, ben de çorbamı yemeye başladım. Ama ne zaman kaşığı elime alıp çorbayı içmeye çalışsam öksürüyor ve yapamıyordum. Son bir denemeden  sonra artık sabrım taştı ve ''Hadi ama şu kaşık ne zaman duracak?'' diye söylendim. Joe bana bakıp '' Bu yüzden çorbayı sana ben içirmek istemiştim, gel buraya. ''diyerek  tepsiyi elimden aldı ve bana yavaşça çorbayı içirmeye başladı.

Aslında haklı sayılabilirdi, yani o beni düşünmüştü ama ben sert çıkmıştım. Bu suçlu hissetmeme neden oldu.

'' Şey Joe üzgünüm,'' Dedim.

Elindeki tepsiyi masaya bırakarak ''Ne için ?'' Dedi.

'' Biraz önce biraz sert çıktım sanırım.''  

'' Ah sorun değil Demi!'' Dedi. Çorbayı bana içirmeye çalışırken Neden bana karşı bu kadar iyiydi ki?

''Aslında bakarsan daha fazla içebileceğimi zannetmiyorum.'' Dedim.

''Peki o zaman ben bunu mutfağa bırakayım.'' diyerek yanımdan kalktı.

Joe 'nun ağzından 

Şu an neden buradaydım ya da gelmekteki amacım neydi bilmiyordum. Sadece Demi'nin attığı o tweeti gördüğümde içimden bir ses ona o çorbayı götüren kişinin ben olmam gerektiğini söyledi ve ben de ona uyup buraya geldim. Geldiğimde Demi gerçekten çok şaşkın görünüyordu. Ne kadar şaşırsa haklıydı da ama onu öyle görmek, garip hissettirmişti bu bir çeşit mutluluktu ya da bende onun kadar şaşkındım, duygularımı adlandıramıyordum. Demi'nin yanına dönüp ''Ben kalksam iyi olacak, saat geç oldu.'' Dedim.

''Peki sen bilirsin,..'' deyip gülümsedikten sonra ''..Her şey için teşekkür ederim Joe, buraya geldiğin için, bana yardım ettiğin için, gerçekten sağ ol. '' dedi.

''Önemli değil Demi, inan bana yerimde kim olsa aynı şeyi yapardı." Dedim.

''Ben seni geçireyim o zaman.'' Dedi bana bakarak.

'' Gelmene gerek yok Demi ben giderim, sen dinlen.''  Gülümseyerek başını salladı.

Kapıya doğru ilerlerken Demi'nin bana seslendiğini duyup arkamı döndüm. Kesinlikle ondan duyduğuma inanmayacağım bir cümle çıktı dudaklarından;

''Dur Joe, gidemezsin!''

^^^^

Selamm :D umarım bölümü beğenmişsinizdir. Öncelikle bölümü cuma ya da cumartesi yayınlarım dediğim için biraz aceleye getirdim. Ayrıca şu sayfa konusunda umarım yeterine uzun olmuştur. Şimdi sizden bir konuda yardım isteyeceğim. Kitabın kapağını değiştirmek istiyorum ve eğer başarabilirsem multimedia ya fotoğraf atacağım. Eğer sizde de güzel fotoğraflar olursa bana söylemeniz yeterli. Ayrıca bu kapak işlerinden pek anladığım söylenemez aranızda yapabilen biri varsa bana yardım edebilir mi ? 

Sizi Seviyorum xx