Sebze Çorbası (Demi Lovato & Joe Jonas fan fic. )

Bölüm Dört : Dostuz Demetria Kesinlikle Öyleyiz.

Selamm !! Ve işte Yeni Bölüümm :D İnşallah beğenirsinizi bölümü gençler :D

Bölüm şarkımız : Don't Forget 

Ayrıca multimedia da Demi yi teselli  eden Joe var. Neyse çok uzattım. 

 keyifli okumalarr :*

Sizi hala seviyoruum xx  :D :*

^^^^

Nerde olduğumu bilmiyorum. Ama ıssız ve karanlık bir yer olduğuna eminim. Tek algılayabildiğim  bir ses anladığım kadarıyla  ''Demetria buradayım bebeğim buraya gel.'' Diyor ses.  Bu da kim ? Sese itaat edip sesi duyduğum yöne doğru ilerlemeye başlıyorum. Karanlıkta bunu yapmam uzun zaman alıyor. Sesin geldiği noktaya  vardığıma emin olduğumda gözüme birden bir ışık geliyor. İşte o zaman bana seslenen kişi yavaş yavaş görünmeye başlıyor. Bu kişi annem. Benden oldukça uzak olduğunu görüyorum. Ama ben ona yakın olduğuma emindim. '' Anne çok korkuyorum '' diyorum. Annemin üstünde beyaz bir elbise var. Uçurum olduğunu düşündüğüm bir yere oturmuş ellerini bana uzatıyor. ''Kurtar beni meleğim yalvarırım !'' Diyor. Anneme doğru yürümeye başladığımda bir el annemi aşağı itiyor. ''Anne!!'' Diye bağırıyorum ama annem aşağı düşüyor.

^^^^^^

Sıçrayarak yerimden uyandım. Tanrım! Rüyaymış. Bir an gerçekten annemi kaybettiğimi düşündüm. Elime bir göz yaşı düştü. Ağlıyordum. Birdenbire odamın kapısı açıldı.  Gelen kişi Joe'ydu.

"Hey neler oluyor Demi ?"

Gerçekten endişeli görünüyordu. Haksız da sayılmazdı. Hala ağlıyordum. Ağlamamı durduramıyordum. Sanırım son yaşananlar beni bu hale getirmişti. Kendimi toparlamaya çalıştım ve ona cevap verdim.

-Ben.. Bir kabus gördüm ve inan bana gerçek gibiydi. Dayanamayıp tekrar ağlamaya başladım.

      

      "Şşt sakin ol geçti tamam mı ?"

derken bana sarıldı. Beni şaşırtmaktan bıkmamış mıydı ? Ben de ona sıkıca sarıldım. Tamam farkındayım benden beklenmeyecek bir hareketti ama gerçekten birinin yanımda olmasına  ve bana sarılmasına ihtiyacım vardı..  Benden ayrıldı ve ''Daha iyi misin Dems?'' dedi. Bunu duyunca gülümsedim. Beni güldürmeye çalıştığı zamanlarda ya da benim ona ihtiyacım varken gelir ''Hey! Bana bak Dems her şey yoluna girecek tamam mı ?'' derdi. Bense ona ''Bana Dems demeyi kes şapşal şey!'' derdim. O günler aklıma gelince, sanırım hayatımın en mutlu zamanlarıydı. Beni deli gibi sevdiğini düşündüğüm ve benim de ona aşık olduğum bir adam ve onun kardeşleri olan iki tane dosta sahiptim. Ama nasıl olduysa oldu bu en mutlu zamanlar birden bozuldu. Ama ne zaman olursa olsun o günler aklıma geldiğinde hep gülümserdim. Çünkü onun benden isteği buydu. Tüm şebeklikleri benim gülümseyebilmem için yapardı. ''Evet çok iyiyim şapşal!'' dedim. O da hatırlamış olacak ki gülümsemeye başladı. ''Sana itiraf etmem gereken bir şey var Demi'' dedi. Bu nerden çıktı ki şimdi ? ''Dinliyorum'' dedim. ''Benim uykum kaçtı'' dedi gülümseyerek. ''uhm bunun sorumlusu benim sanırım ?'' dedim gülümseyerek . ''Kısmen '' dedi. ''Peki o zaman bizde uykumuz gelenek kadar otururuz ha ? '' dedim. Sanki yeniden onun yanında mutlu oluyordum. Biz iki eski dosttuk. Evet öyleydik. Ve kesinlikle ondan öteye geçmeyeceğiz tamam belki bir şeyler yaşadık. Çok mutluyduk. Tabi yaşanan bu kadar güzel şeyin içinde  kötü günlerde vardı. Evet bir yanım ona hala kızgındı.   Ama hepsi geride kaldı öyle değil mi ? Joseph tekrar beni mutlu etmeye çalışan dost olmuştu. Birden bana baktı ve ''Peki oturalım '' dedi. 

^^^^

Son üç saattir oturuyorduk sanırım. Kaçıncı kahvemizi içtik bilmiyorum. Evet kahve, biz iki akılsız uykumuz olmadığını bildiğimiz halde kahve içmiş ve uykumuzu daha da kaçırmıştık.  Joe birden bana baktı ve ''Ben artık gideyim Demi. Belki uyuyabilirim. Hem sen de hastasın zaten.'' Dedi. Evet bugün yapılan onca şeyin bahanesi hasta olmam. Ama bu sefer onu göndermek istemiyordum. Yani itiraf edemeyeceğim şeyler var. Ah! Kimi kandırıyorum ki ben ? Korkuyorum. Hem de çok aynı kabusu tekrar görmekten ağlayarak uyanmaktan korkuyorum.  Eğer tekrar aynı kabusu görürsem bu sefer yanımda bana güven verebilecek biri olsun istiyorum. Ben onun nasıl burada kalmasını sağlayacağım ki şimdi ? ''Joe '' dedim birden. ''Efendim Demi '' dedi. Senden son bir şey isteyebilir miyim ?'' dedim. ''Tabi ki'' dedi. ''Bak öncelikle şu an başına bela olduğumu düşünebilir ya da keşke buraya gelmeseydim tarzı yorumlar yapabilirsin ama ''Joe ben çok korkuyorum. Ya aynı kabusu tekrar görürsem ? Ben diyecektim ki yani senin için sorun olmazsa benimle uyur musun?'' ''Bak yaptığım teklifin çılgınca olduğunun farkındayım ama belki ben uyuyana kadar ha ?'' dedim. ''Yaptığın teklifin garip olduğu falan yok tamam şaşırmadım desem yalan söylemiş olurum ama belki sen uyuyana kadar kalabilirim. Hem sen tekrar çığlık atarak uyanırsan ben yine buraya geleceğim ve inan bana bu benim için daha zor olacak. Bu yüzden yanında kalabilirim. '' dedi bana güven verircesine gülümseyerek. "Teşekkür Ederim Joe!" Dedim.

^^^^^

Joe 'nun ağzından

Demi' nin odasından  o ses gelince gerçekten korkmuştum. Ona bir şey oldu sandım. Odaya girdiğimde çaresiz şekilde ağlayan Demi'yle karşılaştım. Ona sıkıca sarıldım ve onu güldürmeye çalıştım. Biz sanki eskisi kadar yakındık bu akşam. Gerçekten iki yakın dost gibiydik hatta daha fazlası. Ama böyle bir şey olamazdı değil mi ? Yani olsa bile Demi istemezdi. Ki ne kadar istemese haklıydı da. Ben onu mutlu etmenin yanında zor zamanlar da yaşatmıştım . Demi onunla uyuyup uyuyamayacağımı sorduğunda gerçekten çok şaşırmıştım. Yani ondan böyle bir şeyi beklemiyordum. Karşımda sanki başka çaresi yokmuş gibi gözlerimin içine bakan küçük bir kız çocuğu vardı. Ben de kabul ettim.  Sanırım onu özlemiştim. Hem de düşündüğümden daha çok.

Demi'nin ağzından

 

Şu an Joe ile uyumaya çalışıyoruz. Onunla aynı yatakta uyumayı bırakın aynı odada olmak bile beni tedirgin ederken şimdi ona sarılmış uyumaya çalışıyordum. Gerçekten korkmamış olsam bunu hayatta yapmazdım. Tüm gece boyunca aklımdan çıkmayan o soru birden dudaklarımdan döküldü. '"Joe?" dedim. Efendim demesini beklemeden lafa daldım. Yoksa söyleyemezdim ve eğer söyleyemezsem kafamdan hiç atamayacaktım. ''Biz dostuz öyle değil mi ?'' Afallamış gibi görünüyordu, sanki benden bu soruyu hiç beklemiyor gibi'' biraz durdu ve daha sonra :

" Dostuz Demetria kesinlikle öyleyiz."  dedi bana daha da sıkı sarılarak.

        "İyi geceler Dems."

"İyi geceler şapşal şey!"