Ben geldim! Uzun süredir bölüm yazmayan yazar karşınızda! Ve evet biliyorum bu bölüm kısa oldu. Sizi beklettiğim için üzgünüm. Neyse, size iyi okumalar! :*
Bölüm sonu beklemeyeceğiniz gibi bitecek, bu yüzden yorumlarınızı merak ediyorum.
Sizi seviyorum! *-*
Güzel şeylerin mutlaka bir sonu vardır. Bizim hiç sonumuz olmasın, kendi sonsuzluğumuzda bir arada olalım istiyorum. Bunu başarabilir miyiz?
**
Güne onun gözlerini görerek başlamak mı daha iyi yoksa tüm geceyi onu yanında hissederek geçirmek mi bilmiyorum ama bu her neyse gerçekten mükemmel! Hergün telefonda bana günaydın diyen o ses şimdi yanımda. İçimden 'hep benimle olsa.' Düşüncesi geçse de kendimi kaptırmak istemiyorum. İlişkimiz uzun süredir devam ediyor ama korkularım hala peşimi bırakmış değil. Sanki tüm dünya bize karşıymış gibi hissediyorum. Biliyorum bu biraz saçma ama hislerime engel olamıyorum.
Düşüncelerime dalmışken yanımdan gelen sesle gerçek dünyaya dönüyorum.
"Günaydın güzellik!"
"Günaydın sevgilim."
"Rahat uyuyabildin mi Joe?"
"Sen yanımda olacaksın ve ben rahat olmayacağım öyle mi? Uzun zamandır uyandığım en iyi sabah. Sadece, sanırım artık seni hep yanımda istiyorum."
" Birgün hep yanında olduğumda benden bıkarsan bunları sana hatırlatacağım sevgilim."
" Ben mi senden bıkacağım? Bunun olmayacağını biliyorsun öyle değil mi? Aksine her zaman yanımda ol, herkes senin benimle olduğunu bilsin istiyorum. Ama korkarım ki böyle bir şey olamayacak."
"Tabi ki olacak Joe. Sadece biraz beklememiz gerek biliyorsun."
"Biliyorum. Sadece bir an önce olsun istiyorum."
Onu üzüyor olmak beni o kadar sıkıyor ki. Belki de fazla abartıyordum. Sonuçta insanlarına tepkilerine alışıktık ikimizde. Sadece benim cesaretim yok, üzlmeye, onu kaybetmeye cesaretim yok.
"Şimdi her şeyi unutuyoruz ve kalkıp güzel bir kahvaltı yapıyoruz tamam mı? Biz bir aradayız, önemli olan da bu öyle değil mi? Belki sonra seninle güzel bir film izleriz."
Joe bu enerjik halime şaşırmış olmalı ki uzun bir süre şaşkınca suratıma baktıktan sonra konuştu;
"Demi bu sensin değil mi sevgilim? Böyle bir durumda beni teselli edeceğin aklımın ucundan bile geçmezdi. Sen mi fazla pozitifsin yoksa sorun bende mi?"
"Bunu bana sen söyledin Joe. Yıllar ikimizden de birşeyler götürdü. Belki iyi yönde belki de değil, ama herşeyden korkan o küçük kız geride kaldı diyebilirim. Tabi bazı şeyler dışında."
"Hadi Joe bu kadar tembel miydin sen?" dediğimde gülmeye başladı. Ayağa kalktıktan sonra belimden bana sarılıp kulağıma eğilip konuştu:
"Seni seviyorum, iyi ki benimlesin!" Dedi boynuma öpücük kondurarak.
"İyi ki seninleyim!" Dedim gülümseyerek.
***
Kahvaltı yaptıktan sonra Joe'ya döndüm;
"Film seçimi sana ait. Zevkine güveniyorum."
"Peki, şöyle bir düşünelim..Titanik?"
"Film sonunda ağlama krizlerime katlanabileceksen olabilir."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sebze Çorbası (Demi Lovato & Joe Jonas fan fic. )
FanfictionBitmiş bir ilişki. Ne onlara ne de diğerlerine göre artık geri dönüşleri yok. Peki ya bir gün geri dönerlerse? Ya da bu dönüş Sebze Çorbası sayesinde olursa ? Ne dersin ? Sence olabilir mi?
