Chapter 2: SECOND TIME AROUND.....

40 0 0
  • Dedicated kay Iya Mae Torrano
                                    

Chapter 2: SECOND TIME AROUND…..

            “Emergency!!! Tabi, ano ba?! Emergency!!!” — may urgency ang nagsasalita.

            “Hold on, okay? Don’t give up!” — Lt. Sarmiento

            “Hmmm…..”

            “Hold on, Castro!”

           “Ma’am, dito na lang po kayo.” – Nurse

            “Okay. Do your best to save him.”

            Pagod siya at hapong-hapo. Pang-ilan na ba ang gano’ng senaryo? Hindi na mabilang. Sawa na siyang makakita ng kasamahang namamatay o nasusugatan. Pero, wala s’yang magawa dahil natural iyon sa trabaho niya. Hindi naman niya magagawang magbitiw dahil iyon ang kanyang ultimate dream.

            Who is she anyway? 1st Lt. Thracey Sarmiento or simple Thracey. Graduate ng AB Political Science pero sa halip na ituloy ng Law, Military Science ang pinili. PMAer. Walang tumutol dahil matagal na siyang naulila. Maykaya ang pinanggalingan kaya walang problema sa pag-aaral.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

            “Damn! Hindi ito dapat nangyari. Save him please…..”

            Utos ng tungkulin, nakialam sila sa amok ng mga magnanakaw. Papunta sila sa headquarters nang makita nila ang pangyayari. Napatumba ng mga magnanakaw ang security guard that’s why they intrude. Nakipaghabulan sila and to cut the story short, tinamaan ng bala ang kasama niya. Nasakote naman ng mga pulis ang salarin pero kritikal ang tama ng kasama niya. At ngayon, nakikipaglaban ito kay kamatayan.

            Save him! Hold on, Castro!

            Hindi siya mapakali. Paikot-ikot. Pasilip-silip sa pinto. Kinakabahan. Hindi lang basta kasama ang nasa loob, isa rin itong kaibigan.

            “Lt. Sarmiento!”

            “Sir!” — With a salute.

            “Anong nangyari?”

            “Colonel, nasabak po sa engkwentro…..” — She told what had happen.

            “Anong sabi ng doktor?”

            “Sir, hindi pa po sila lumalabas. Kanina pa po sila.”

            “God!”

            “I’m sorry, Colonel.”

            “Let us pray that he’ll survive.”

            Pareho silang naghintay na lumabas ang doktor mula sa operating room.

_____________________________________________________________________________

            Tigbi-tigbi ang pawis. Ito ang mahirap sa doktor. Nakasalalay ang buhay sa kanilang mga kamay.

You're Near, Yet So FarTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon