Chapter 17: UNWANTED VISITOR…..
Yke:
Ang tagal namang buksan. Narito na raw si Thracey sabi ni Luis…..
Noon lang niya ulit makikita si Thracey pagkatapos nang huling pagkikita nila sa Leyte. May one month nang nakalipas iyon. Hiningi nga niya ang address nito kay Luis. Pahirapan pa bago ibinigay.
Buti na lang napapayag niya sa huli. Ooppss….. walang blackmail na nangyari. May sinabi lang siya na…..
Hahaha!!! Hulaan n’yo na lang.
Inulit niya ang pagkatok…..
Took…tok…tok…
_____________________________________________________________________________
“Sandali lang.”
Door opened…..
.
.
.
.
.
“Hi, Thracey.”
Ha?! Anong ginagawa ng unggoy na ‘to dito sa bahay ko?!
“Anong ginagawa mo rito?”
“Dadalawin ka lang. Kumusta?”
“Fine.”
“Baka pwedeng pumasok?”
Hay!!! Ano ba naman?!!!
“Sabihin mo na lang kung anong kailangan mo.”
“Sa loob na lang tayo mag-usap. Please…..”
“Look, nag-iisa lang ako dito. Ayokong magpapasok ng hindi ko kilala. Pasensya na!”
“Wala akong gagawing masama. Kaya mo naman akong patumbahin. Pwede na bang pumasok?”
Tama! Teritoryo ko ito!
Sigh….. — “Okay, pasok ka!”
Iyon! Nagpapasok din!
“Here!” — He brought flowers para rito. Pinaghandaan niya ‘ata iyon.
“Pakibaba na lang!”
Nagpumilit kang pumasok! Pwes, magdusa ka! Hindi kita ituturing na bisita kundi….. BWISITA!!!
Tuloy pa rin ang panonood niya na parang nag-iisa lang. ang tahimik nga nila. ang maririnig lang ay iyong ingay ng tv.
Maya-maya…..
.
.
.
.
.
“Thracey…..”
“Kung hinahangad mong pagsilbihan kita bilang bisita, pasensya na! hindi ko gagawin iyon. Ikaw ang nagpalit pumasok kaya ‘wag mong asahang mainit ang pagtanggap ko sa’yo. At masaya ako kung aalis ka na lang!”
BINABASA MO ANG
You're Near, Yet So Far
Roman pour Adolescentsmasaktan ka man ng pag-ibig..... pag-ibig pa rin ang gagamot sa'yo...
