MARRY ME ? ( Düzenleniyor )

0.1.4(düzenlendi)

Flashback

Küçük kız titreyen ellerine bakmıştı kısa bir süre . Zaman nasılda kayıp gitmişti o minik ellerinden . Geri getiremeyeceği o zamanları hatırlamaya çalıştı kendisini zorlayarak .

O , bu büyük dünyaya göre fazlasıyla küçüktü ve bu , içinde bir sürü hayatı bulunduran oyunların içerisinde kendisine verilmiş yeri daha iyi kavramaya çalışıyordu . Hatırlamak istiyordu . Nerede yanlış yaptığını hatırlamak , bütün olayları bitirip sakin ve huzurlu yaşamak . Daha on yaşında bile istediği buydu minik kızın .

" Kim ?" sessiz konuşmasını dışarı vurarak. " Bunu yapabilecek kişi kim?"

Hatırlamak istediği şeyleri hatırlayamıyor gözlerini her kapattığında babası gözlerinin önüne geliyor , her biri ayrılmış olan uzuvları hatıralarından ayrılmıyor . Her babasıyla ilgili bir olayı hatırlamak istediğinde gözlerinin önüne seriyordu bu görüntüyü.

" Gözlerini gökyüzüne çevir ve derin nefes al Rebecca." arkasından gelen ses ile bedeni direkt o tarafa dönmüş ve gözleri gökyüzü ile buluşacağına sesin sahibi ile buluşmuştu .

Korkuyordu . Babasını kaybettiğinden beri her şeyden korkar olmuştu . Neden diye düşünmesine bile gerek yoktu bu minik kızın . Kim korkmazdı onun durumundayken ? Ellerinde hiçbir bilgi yokken herkesten şüphe duyuyor , her an kendisininde babası gibi olabileceğini düşünüyordu .

" Jacob ." dedi sessiz ve soğuk bir şekilde . " Ne işin var burada ?"

" Babam gönderdi . " dedi oğlan , sesli bir şekilde yutkunmuştu aynı zamanda . " Ona öğrettiklerimi hatırlasın dediğini iletmemi istedi sana . "

Oğlan konuşurken kızın gözlerindeydi gözleri . Küçüklük aşkı diye bir şey var mıydı ? Oğlan gözleri gözlerindeyken hissettiği bu duyguları fazla mı büyütüyordu kendi içerisinde  ? Yoksa bildiği gerçekler mi çekiyordu bu küçük kızı kalbine ?

'Üvey kardeşim'

' Benim güzel üvey kardeşim .' diye geçirdi içinden .

Bu hayatın herkes için bir oyunu vardı . Bazen büyük , bazen küçük oynardı . Ve bu zamana kadar kimse hayatın kendisine büyük oynamamasını istememişti . Belki de bu yüzden hayat onlara büyük oynardı .

GÜNÜMÜZ

Annesini izliyordu oğlan sadece . Kızına karşı savaştığı bu savaşı kazandığını boşanma belgeleriyle birlikte ilan etmişti . Onun ise bu konu hakkında düşünmek için bile izini yoktu . Yarım kollu tişörtünden belli olan kolundaki yara izi ona bu izni vermiyordu . Ama bazenleri dinleyemiyordu işte bu yasakları .

Fazlasıyla sinirliydi . Aynı zamanda üzgündü .
Sevdiği kızın gözünden düşen her bir damla yaş için üzgündü ama bunun sebebinin o beyaz çekik gözlü olması üzüntüsünü bastırıyor yerine her bir uzuvunu belli edebilecek kadar gerilmesini , sinirlenmesini sağlıyordu .

" Ben evime geçiyorum ." diyerek ayrılmıştı arkasına bile bakmadan annesinin yanından . Arkasından seslenmesini beklemiyordu annesinin . O da seslenmiyordu zaten . Ne kadar hızlı çıktığından haberi yoktu malikaneden ya da iki sokak ötedeki kendi evine ne zaman vardığından da . Aklında düşünceler durmuyordu . Kendisini ikiye bölünmüş hatta daha fazla parçaya bölünmüş hissediyordu .

' Üvey kardeşsiniz , ona aşık olmuşsan ne olmuş yani ?'

' Aynı annenin çocuklarısınız siz , kan bağınız var !'

' O evli ve birini seviyor !'

' Bende onu seviyorum !'

' Ben onu tanıştığımız günden beri seviyorum ! O küçük gözleri ile güldüğü zamandan beri seviyorum ! Yani o çekik gözlüye bırakmayacağım onu .'

' Sana ölse de aşık olmaz o kız !'

" Neden !!" gür sesi evin her bir tarafında yankılanırken iç sesleriyle olan savaşı dışarıya taşmıştı artık .

' Sen , onun annesinin babasını aldattığından dolayı olan oğlusun ! Sen onun bu hayatta en çok sevdiği kişi olan babasının hayatına son veren annesinin oğlusun . Mantıklı düşün biraz . O kız ölse bile seni sevemez .'

Yavaşça yere çökerek oturmuştu . Elleri saçlarına çıkmış her bir saç telini çekiştiriyordu .

" Ona babasının katilini ben gösterdim ." dedi kısık sesiyle . "Tek istediğim kaçarken benimde yanında olmamdı ."

' Salaksın !'

' İşte bu yüzden yanından hiçbir zaman ayrılmayacak bir kol yaran var .'

Saçlarını tekrar tekrar çekerken konuşmuştu tekrardan .

" Nereden bilebilirdim bütün her şeyi öğrendiğini ? Nereden bilebilirdim ben ona göstermeden önce bulabileceğini ?"