" Alexa , benim iş bulmam uzun sürecek gibi . Beni idare edebilecek misin bulana kadar ?" söylediklerim ile kafama vurması bir olmuştu . Hızlıca elimi kafama götürürken ona dönmüştüm.
" Ne yapıyorsun be ?! " yükselen sesimle ona çemkirdiğimde bana cevap vermeye çekinmemişti .
" Kafan yerine gelsin diye vurayım dedim . Kusura (!) bakma . "
" Tamam , bakmam ." diyerek tavır yaptığımda o da bana dönmüştü .
" Pekala , Rebecca . Geldiğinden beri ağzını bıçak açmıyor benim hakkımda bir şey olmadan . Şu an anlatman için en rahat vakit anlat lütfen . " bakışlarım üzerindeyken devam etmişti . "Seni ne kadar merak ettiğimden haberin var mı ?! Gittiğinde daha on yaşındaydık bana bir şekilde ulaştığında on sekizimizdeydik ve sen benim yüzünden yakalandığından beri bana ulaşmadın . Sana bir şey oldu diye ne kadar kendimi yedim bitirdim . Biliyor musun sen ? " dolmuş olan gözlerini kırpıştırarak geri devam etti . " Kısacası anlat . Yanımda kal , hiçbir şey istemiyorum senden . Sadece anlat . "
Onunla birlikte kırpıştırdığım gözlerimle konuştum bende .
" Ben sana zarar vermesin diye sana geri dönemedim . Çok özür dilerim lütfen anla beni de . Seni ailemden gördüğümü biliyorsun . Sen zarar gördün diye ne kadar korktuğumu bilemezsin . Sana bir şey yapmadığını öğrendiğimde ne kadar rahatladığımı anlatamam. Özür dilerim her şey için . Yaşaman gereken bunlar değildi . Gerçekten özür dilerim . "
Düşen gözyaşımı elimin tersiyle silip kalkmıştım sandalyeden .
" Önemli değil , ikimizde birbirimizi korumak amacıyla önden davrandık hep . Şimdi söyle neden geri döndün ? Her yerde seni aradığını bilirken neden geri döndün ?"
Güzel soruydu değil mi ? Neden geri dönmüştüm ? Daha büyük olaylar yaşayarak bu yaşadığımın aslında küçük olduğunu kendime göstermek için miydi ?
Yoksa eskileri ortaya çıkarıp bunun beni yıkamayacağını kendime kanıtlamam için miydi ?
Bunu kaldırabilecek kadar güçlü müydüm peki ? İşte bütün problem burada başlıyordu .
Peki neden baba bütün her şeyi öğretirken , neden aşk karşında nasıl güçlü olabileceğimi öğretmedin ? Yoksa ikimizin de bilmediği şey bu muydu ?
" Ben evlendim . " dedim hızlıca . Olsun bitsin istiyordum . Hemen anlatıp , unutup bir daha hatırlamamak istiyordum .
Her hatırladığımda neden tekrar tekrar yıkılıyordum ?
Neden bir kere üzülmem yetmiyordu buna ?
Her hatırladığımda kalbim hala sıkışıyor , gözlerim yaşlarını kendiliğinden döküyordu .
" O sanırsam beni aldattı ." dedim . Kendime bu gerçeği vurmamak için hep direnmiştim . Şimdi ellerim titrerken kendime de yaptığım bu itiraf kime iyi gelecekti ? Bana mı ?
" Zor oluyor ." sesli bir şekilde nefes verdim . " Mesajlaşırken hatırlasana bu tarz diziler çok fazlaydı ve bütün kadınlara aptal derdim . Mantığı hep aşktan önde tutardı-." hıçkırdıktan sonra kendimi düzeltmeye çalışıp devam etmiştim . " Ben onun için bir yere ait oldum ." Dedim . " Ben ona ait oldum . Ama o bana ait olmadı . Şimdi dizilerde kalanları çok iyi anlıyorum Alexa . Ona olan aşkımdan yanında kalmak o kadar çok istiyorum ki ama mantığım yapılanı bana hatırlatıyor sadece . Kalmamamı söylüyor . Ben kendimi daha kötülerini yaşadım diyerek kendimi ayakta tutuyorum Alexa. Tuttuğumdan da pek emin değilim zaten ."
Bitimiyle fazlalaştı hıçkırıklarım ve Alexa sundu bana yine omzunu . Hayatımın ilk erkeğini kaybettiğim günkü gibiydi . Yine içimde büyük fırtınalar kopuyordu . Ve yine bu fırtına hiçbir zaman dinmeyecekti .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MARRY ME ? ( Düzenleniyor )
Fanfiction" Sen benim eşimsin!" yükselen sesine cevap yetiştirmek dışında hiçbir tepki vermemiştim . " Yanlış düşünüyorsun Jeon Jeongguk . Benim senin eşin olmayı ne zaman bıraktığımı en iyi sen biliyorsun ." hafifçe gülerek devam ettim konuşmama . " Kandırm...
