0.1.3(düzenlendi)

3.4K 235 30
                                    


" Getirdim ."

İçeri giren Jacob ile gözler ona dönmüştü . Tabi elleri birbirine bağlı , ayakları da sandalyeye bağlanmış olan bende ona bakmıştım . Yaptığım kaçma girişiminden sonra sözde annemin (!) dudağında kabuk bağlamış bir yara ve sandalyeye hapsedilmiş bir ben vardım .

Sinirlerimin bozulduğu vakit onun yüzüne vurmuştum ve gerisine ittirdiğimde yere düşmesiyle kafasını sert vurmuş olmalıydı ki bayılmıştı . Bende beklemeden kaçmaya çalışmıştım . Üzerime gelen birkaç kişiden dayak yedikten sonra ise sandalye bana gayet güzel ve rahat geliyordu .

" Sevgili kızım bence getirdiklerinle çok memnun olacaktır oğlum ." gülerek  konuşurken getirdiği kağıtları okuyabilmem için gözüme tuttuğunda üstünde yazan ismim odak noktası haline getirmişti kağıdı .

Bu bizim boşanma evraklarımızdı. Jeongguk ve benimdi . Onun elinde ne işi olduğunu bilemiyordum ? Tek yapmak istediğim kötü senaryoyu aklımdan uzaklaştırmaktı . Jeongguk'un annemle çalışıyor olması imkansız olmalıydı . Benim gözümde öyle olmalıydı .

" Bir de iç tarafını gösterelim değil mi ?" benimle dalga geçiyordu . Şu an ondan şüphelendiğimi bilerek benimle dalga geçiyordu . Aklımı kesinlikle onun ihanetine çekmeye çalışıyordu . Hala inkar ediyordum . Jeongguk böyle bir şey yapmamıştı ve kendiside annemin oyununa gelmişti .

Rebecca Dainty ve Jeon Jeongguk tarafından imzalanmış sözleşme içinde yer alan maddeye göre , Rebecca Dainty resmî olarak babasından kendisine bırakılan mirası eğer ki bir boşanma olursa eşi Jeon Jeongguk'a bırakacaktır .

Gözlerim doğru görmüyordu . Bu bir yalandı . Yüzde yüz bir yalan . Ben Rebecca Dainty , ismim ve soyadımla , Jeongguk ile bir anlaşma imzalamamıştım . Jeongguk'a hiçbir zaman , eski ismimi söylememiş , evin hiçbir tarafında bulundurmamıştım .

" Buradaki kimse bilmese de Rebecca (!) Hanım . Sen Park Hyeong Jung olarak benim eşimsin . "

İsmim , Jeongguk ,gerçekten annemden dolayı mı ağzındaydı ?

Kalbin , kalbime bu sebeple mi değmişti ? Ya daha geçen zamanlarda buluşan dudaklarımız ve bedenlerimiz ?

Benim kalbim , annem sayesinde mi yanında gerçekten attığı kişiyi bulmuştu .

Hayatımın en önemli iki erkeğini kaybetmemi sağlayan kişi annemken ben neden ondan kötü olamazdım ki ?

****
Jeongguk

" Sen ne yaptığını sandın !!" demiştim elim boğazına dolanmış duvarla kendi arama sıkıştırmışken kendisini .

" Sen onu kaçırırken ne yaptığını sandın ?" diğer elimle yanağına yumruk atmıştım sert bir şekilde .

Yüzünün haline oranla gülümsüyordu ve bu sinirlerimin daha çok altüst olmasına sebep oluyordu .

Bulduğum gibi tekrar kaybetmiştim onu ve bunun sebebi önümde kendini babam sanan şerefsiz olmasını kendime yediremiyordum işte .

" Onu benim kaçırdığımı da nereden sandın ?" boğazında olan elimden dolayı zor çıkan sesi ile konuşmuştu .

" Nerede o ?" dedim sakince . Sadece bir cevap istiyordum . Beni onunla kavuşturacak bir cevap .

" Onu kurtaramazsın bundan sonra ."

Duyduklarımla daha çok sıkmıştım boğazını . Sinirlerim daha çok artmasına rağmen yinede sessizce konuşmuş , kızaran yüzündeki gözlerine dikmiştim bakışlarımı .

" Sana nerede o dedim ?"

Elleri boğazını sıkan elime gitmiş ve koluma vurmaya başlamıştı , ona rağmen bırakmadım . Gözüm dönmüştü işte . O cevabı alacaktım ondan .

Arkadan dokunan el ile başımı arkama çevirdiğimde gördüğüm Hoseok ile göz devirmiştim .

" Bırak da adam konuşsun ." dediğinde sıkan elimi gevşetmiş onu yere doğru ittirmiştim.

" Şimdi , bana onun nerede olduğunu söyle ."

" Onu ." yutkunmuştu gözlerinde korktuğuna dair parıltılar görüyordum . " Sahibine teslim ettim ."

" Ne ?!" duyduklarıma inanamayarak tepki vermiştim .

" Onun her zaman bir sahibi vardı ve kaçması ise bir yere kadardı ."

Duyduklarım kulaklarımda tekrar moduna alınmış bir müzik gibi dönüyordu .

Sahip? Bir insanın sahibi olabilir miydi ?

Bir insanın sahibi kendisi değil miydi ? . Her duygusuyla her hareketiyle kendisi değil miydi ? Peki ya Jung , bugüne kadar bana yansıttığı her davranışı kendisine özelken, kendisine olan özgüveni onun bir sahibi olabileceği sözünü onaylatamıyordu kafamda .

Şimdi karşımda bana bu zırvalıkları anlatırken düşünmüştüm . Bu işin sonu nereye gidiyordu ?

MARRY ME ? ( Düzenleniyor ) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin