Hastalığın etkisinden miydi bilmiyordum fakat gözlerim kısılmış , büyük bir duygu karmaşasının içinde kaybolmak üzereydim.
İçimi büyük bir üzüntü kaplarken karnıma giren sancıyla inlemiştim . Karın sancılarımın arasında sosyal medya hesaplarından gelen her bir bildirimle telefonum susmuyordu . İçimde bir yerlerde gizlenmiş olan bir haftanın sinirini ondan çıkarmıştım . Duvara fırlatarak ...
Parçalara ayrılan telefonumun çıkardığı ses ile sanki bunu bekliyormuş gibi açılmıştı odamın kapısı . Gördüğüm yüz ile duygu karmaşam daha çok büyüdü. Aynı benim kontrolsüz büyümem gibi o da büyüdü ve öylece patladı . Gözlerimden damlalar benden habersiz hızlıca dökülmeye , alt dudağımsa titremeye başladı . Bakışları üzerimde geziniyordu ama benim artık tek işim ağlamak olmuştu . Hıçkırıklarım artmıştı. Giderek fazlalaşmış olan karın ağrılarım yüzünden ellerimi karnıma sarmıştım . O ise bu halime dayanamamış olacak ki yanıma gelmiş ve uzun zamandır hissetmediğim sarılmasını bana sunmuştu.
" Karnın mı ağrıyor ? "
Söylediğine karşılık kafa sallamıştım ama yalandı . Sadece karnım ağrımıyordu . Kalbim sızlıyordu . O kadar çok sızlıyordu ki yaşamım elimden alınmış gibi hissediyordum . Mahkemede bana sevgiyle bakmayan bakışları kalbimi o kadar sızlatıyordu ki ne tek kelime edebiliyordum ne de bir bahane bulabiliyordum. O beni sevmekten vaz mı geçmişti yoksa beni hiç sevmemiş miydi ? Ben onu çok sevdiğimden mi bakışlarını sevgiyle dolu görüyordum yoksa gerçekten öyle mi bakıyordu ? Hiçbir sorunun cevabı yoktu bende ve bu beni daha çok karmaşaya sürüklüyordu . Hıçkırıklarım gittikçe hızlandı ve nefes alışverişim bozuldu. Can çekişlerimin o anında sevgili annem sarılmayı bırakıp yüzüme baktı. Endişeyi gördüm gözlerinde . O büyük endişeyi . Kulaklarım duymamaya başlarken dudaklarını okumaya çalıştım . Oğlunu çağırdı , beni hastaneye götürmesi için .
*****
" Hyung , hadi çabuk ol ."
" Jeon , zaten stresliyim . Bana küfür ettirme sanki bilerek yavaşlatıyorum ."
" Hyung , farkındaysan burada birini kaçırıyoruz . Yavaş değil hızlı olmak zorundayız ."
Kulaklarıma gelen seslerle yerimde biraz kıpırdanmıştım fakat gözlerim açılmak istemiyordu . Büyük ihtimal yapılan sakinleştiricinin etkisindeydim ki beynim ne gelen sesleri algılıyor ne de açıklayabiliyordu . Yanlış bir durumun içinde olduğumu hislerim söylese de beynim aynı gözlerim gibi sakinleştiricinin tarafını seçti ve öylece kapandı .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MARRY ME ? ( Düzenleniyor )
Fiksi Penggemar" Sen benim eşimsin!" yükselen sesine cevap yetiştirmek dışında hiçbir tepki vermemiştim . " Yanlış düşünüyorsun Jeon Jeongguk . Benim senin eşin olmayı ne zaman bıraktığımı en iyi sen biliyorsun ." hafifçe gülerek devam ettim konuşmama . " Kandırm...
