The Four Bad Boys

Chapter 42 (End the Plan)

Zariah's POV

Napagkaunduan ng lahat na tapusin ang plano at sundin kung ano ang gusto ko. Dahil lahat kami ay iniisip lang ang kapakanan ni Alley. After 3 days ay pumunta kami kila mama para duon ganapin ang aking pagamin. Tinawagan ko si Mark kanina at pumayag naman sya na makakarating sya. Kinakabahan ako bakit ganito ang feeling pag aamin ka na. Hinihintay nalang namin si Mark kumpleto na kami dito kila mama.

After a few minutes niluwal ng kotse si Mark. Halata sa mata nya ang puyat, at pagod na ikinataka ko naman. Ano kaya ang ginawa nito kagabi? Pagpasok nya sa loob pansin nya na halos lahat ay nakayuko .

"May nangyari ba? Buhay ba si Alley?" Una nyang tanong na ikinailing ni Yce.

"Then what?" Saka na naman sya nagtanong na ikinainis ko na.

"Fuck Mark please shut up and listen." Sigaw ko na ikinaupo at tahimik nya.

"Meron akong gustong sabihin sa inyong lahat. If anyone wants to leave, leave now." Una kong salita pero walang lumabas halata na lahat sila ay gustong marinig ang aking sasabihin.

"The fuck, shit, bitch." Mga mura na sinigaw ko sabay umiyak.

"Ano ba ang nangyayari?" Sagot na naman nya na ikinataas ko ng kilay. Saka nagsalita na.

"Sorry Mark, because Yce is now my husband. And Alley is not his daughter, she is the daughter of fucking man who raped me. And after that scene we go to the hospital but the doctor says we don't have a good and right equipment that will help for the patient. And I suggest that if you want the patient live you must go to America. And after a months we knew that I have a baby on my woumb and that is Alley. Yce named it next to my name because Yce change my name from my sister named." Pauna kong salita sa kanya. Nakita ko ang tulo na luha nya at ang pagkagulat nya.

"So all of this is just a fabricated?" Tanong nya na ikinatango nila Joanne, Kurt, Yce and Dylland.

"Pinaniwala nyo ko na wala na si Alleysa bakit! Why!!!!" Sigaw nito na halata na ang galit.

"Dahil kasalanan mo!" Sigaw ni Yce habang nakaduro sa kambal nya.

"Ako?" Takang sagot ni Mark.

"Oo its your fucking fault. Hinayaan mo ko hindi mo man lang naisip na kailangan kita. Anong ginawa mo nagpakaugaga ka kay Cara, bakit nalasahan mo na ba ang langit sa kanya? Na hindi ko naibigay? Na ninakaw pa ng iba na hindi ko pa kilala!! Shit!! Tangina!! Hindi ako tanga para hintayin ka Mark! I know that I am a fucking dumb girl but I also have a brain to think what is good and bad. Na sana inisip mo rin!" Sigaw ko sa kanya hindi ko na napigilan pumutok na ko eh. Ano pa bang magagawa ko nalabas ko na ang dapat ko ilabas and shit mukang sumobra.

"Sorry." Isang salitang lumabas sa bibig nya.

"Sorry? Really? Sorry? After all! Sorry?!  Shit Mark wake up reality hits me hundred times. Na sinasabing bitawan ka na dahil masasayang lang buhay ko sayo. And I think these is the right time para iwan ka iniwan mo ko kaya iiwan din kita." Huli kong salita at sabay haya kay Yce na umuwi. Hinaya ko naman si Alley na busy sa kakalaro sa labas ng bahay.

***

Mark's POV

Tangina! Sabay sabunot sa aking buhok at galit na galit sa aking sarili. Yung babaeng hinihintay ko pinakasalan ng kapatid ko. Yung babaeng akalang iniwan ko ay iniwan naman ako.

"Kailan pa?!" Sigaw ko sa kanila

"You are too dumb Mark. You are not deserve to be love and care. Dahil pabaya ka." Sumbat sa akin ni Joanne.

"Mabait ka Mark pero pagusapan na ang kinabukasan ng anak ko tataliwas ako sayo." Sagot naman ng papa nya. And reality hits me again na totoo nga sila I'm too dumb and I don't deserve to be love pero mahal ko si Alley lahat gagawin ko para sa kanya.

"Wag mong sisihin ang sarili mo Mark hindi ikaw ang may kasalanan sila Cara ang daoat mong sisihin hindi ang sarili mo." Wika naman ni Kurt sa akin habang tinatapik ang likod ko. And natauhan ako sabay akong tumayo habang galit na galit.

"Kung sila ang dapat na sisihin dapat ibalik sila kung san sila nararapat."

***

Zariah's POV

Pagdating namin sa bahay ay dumiretso ako sa kwarto at saka humagulgol ng humagulgol. Naiwan ko na ang taong mahal ko naiwan ko na yung taong naging kahinaan ko. Naramdam ko na lang ang init ng yakap ni Yce sa akin.

"Shhh." Ang narinig ko sa kanya bago ako makatulog sa kakaiyak.

Kinabukasan kita sa mata ko ang pamamaga. Sumobra ang iyak ko kahapon dahilan para maging ganito ang mga mata ko. Pagupo ko sa kama biglang tumunog ang phone ko nakita ko na nagmessage si Yce sa akin.

"Hi babe, nahatid ko na si Alley sa lola nya and nandito ako ngayon kila Kurt and Dylland. Wag kang magalala wala si Mark dito, may balita pala ako sayo. Pinakulong ni Mark ulit sila Cara at nakita na yung lalaking nangrape sayo. Ayan lang balita ko pinagluto na pala kita ng almusal eat well and rest well. I love you hon."

Ang swerte ko sayo Yce pinakita mo na hindi ako nagkamaling iwan ka. You deserve Yce you deserve. Tumayo ako at kumain at maya maya ay nagtext na naman si Yce.

"Hi hon another news, kasama na namin ngayon si Mark and nandito kami sa airport aalis daw muna sila ni Dylland para makapagisip isip sya. And gusto nyang sabihin sayo na hindi ka nagkamali sa pinili mo. End of news bye hon love you."

Guminhawa bigla ang pakiramdam ko hindi ko alam kung bakit parang naramdaman ko na I am free. At bakas na sa aking muka ang totoong ngiti na walang halong pagpapanggap. Yung paghihirap ko noon ay natapos na yung pagod at iyak ko noon tapos na and now I should face my real world and that is being a mom and a wife.

A/N: Hindi ko na kayang paabutin sa 50 kahit anong gawin ko umiikli talaga. And kung anong chapter matapos okay at least natapos ko na sya.