Locked between hell and heaven.

Κεφάλαιο 41.

"Επιτέλους. Και αναρωτιόμουν πότε θα γυρνούσες."
"Πώς μπήκες εδώ μέσα;"
"Τόσο αφελής Styles που δε παρατήρησες καν πως η πόρτα σου είναι παραβιασμένη."
"Τι θες;"
"Έχω να σου κάνω μια πρόταση."
"Για ποιόν πούστη λόγο να δεχτώ οτιδήποτε έχεις να μου προσφέρεις;"
"Α-α. Περίμενε πριν μιλήσεις. Το βλέπεις αυτό; *Μου έδειξε το κινητό του.* Ένα κουμπί χρειάζεται να πατήσω για να σταλθεί το σήμα και 10 δευτερόλεπτα αργότερα η "μικρή" σου θα αποτελεί παρελθόν."
"Δε θα τολμούσες..." τότε άκουσα βήματα να έρχονται από την κουζίνα.
"Σου λέει κάτι η κοπελιά;"
"Γεια σου Harry."
"Τι-τι κάνεις εσύ εδώ;"
"Ο Ωrionas είναι πολύ μεγαλύτερος από όσο νομίζεις. Ήσουν από τους καλύτερους Harry. Αλλά όχι τόσο ώστε να εισχωρήσεις μέσα. Ήξερα ότι κάποια στιγμή θα λυγίσεις. Φαινόσουν από μικρός. Με την παραίτηση σου, ήσουν απειλή για εμένα. Δε μπορούσα να σε αφήσω να κυκλοφορείς."
"Δε θα πω τίποτα. Αν ήταν θα το είχα κάνει. Αν θες σκότωσε με! Αλλά όχι αυτήν! Μην την πειράξεις! Δεν έκανε τίποτα!"
"Ω το ξέρω...μην αγχώνεσαι. Αλλά θυμάσαι τι σου είπα Styles; Πάντα ΑΘΏΟΙ την πληρώνουν. Ορίστε λοιπόν η προσφορά μου..."

Ήταν...ήταν ανήκουστο. Πώς μπορώ να τον εμπιστευτώ; Μα τι επιλογές έχω...ή αυτή ή εγώ. Συμφώνησα.

"Ήξερα ότι θα έπαιρνες τη σωστή επιλογή. Αυτό είναι δικό σου." είπε και μου έδωσε το δαχτυλίδι μου. "Ελπίζω να μη χρειαστεί να τα ξαναπούμε σύντομα υπό αυτές τις συνθήκες. Καλό σας βράδυ Styles."

Είπε βγαίνοντας με το κορίτσι από το σπίτι μου. Από τα νεύρα μου πήρα ένα βάζο και το πέταξα στο πάτωμα. Απελπισμένος πέρασα τα χέρια μου μέσα από τα μαλλιά μου και έπεσα στο πάτωμα. Άρχισα να κλαίω. Τι θα κάνω; Πώς θα ξεμπλεξω; Χρειάζομαι βοήθεια μα ποιον να εμπιστευτώ...ποιον...όλοι στον Ωriona, ο Leo, O Cam, o Thunder, o Martin...όλοι κατευθείαν θα με έδιναν. Θεωρούν πως η οργάνωση τους έσωσε. Ένας είναι που μπορώ να εμπιστευτώ. Και ελπίζω να μην είναι πολύ αργά.

Aurora's POV.

Τρίτη.
4 μέρες πριν τον αγώνα.

Σήμερα δε πήγα σχολείο. Λογικό άλλωστε. Όμως δε μπορούσα να αφήσω έτσι την ομάδα μου. Μετά την 3η ώρα είχαν προπόνηση. Είπα την Alexis να με πάρει τηλέφωνο. Έτσι κατά τις 11 χτύπησε το κινητό μου.

"Παρακαλώ;"
"Είσαι σε ανοιχτή ακρόαση, σε ακούμε όλες."
"Καλημέρα κορίτσια."
"Καλημέρα Aurora."
"Πως είστε;"
"Όλα καλά αλλά στεναχωρημένες με ότι έπαθες."
"Μην αγχώνεστε. Πήραμε πίσω τις στολές μας και σύντομα θα είμαι και εγώ εκεί."
"Τι θα γίνει με τις προπονήσεις όμως;"
"Για αυτό ακριβώς ήθελα να σας μιλήσω. Ανάμεσα σας βρίσκονται 2 άτομα που δε τα ξέρετε, μεγαλύτερης ηλικίας από εμάς. Ο Frankie και η Deppy. Είναι από την ομάδα μου και τους εμπιστεύομαι όσο τίποτα. Ο Frankie είναι ειδικός σε ακροβατικά. Μαζί του θα προπονηθείτε στα πιθανά κόλπα και θα σας δείξει τα σωστά πιασίματα για να μην έχουμε άλλα ατυχήματα. Η Deppy είναι καταπληκτική χορεύτρια. Γνωρίζει το style μιας ομάδας μαζορετών και θα σας βοηθήσει με την χορογραφία. Θέλω να της δείξετε όσα έχουμε κάνει. Θέλω να φέρεστε σα να είμαι εκεί. Τα παιδια προσφέρθηκαν μόνα τους να βοηθήσουν και πραγματικά σας ευχαριστώ για αυτό."
"Εμείς σε ευχαριστούμε που μας εμπιστεύεσαι την ομάδα σου." είπε η Deppy.
"Λοιπόν Wolves, σκίστε και ετοιμαστείτε να μου δείξετε τα νέα κομμάτια σε λίγες μέρες. Φιλάκια."
"Byeee" είπαν όλες μαζί.

Η μέρα μου στο σπίτι ήταν τόσο βαρετή. Ήμουν μόνη οπότε δεν είχα κάποιον να μιλάω. Διάβασα για όλη τη βδομάδα, έπαιξα παιχνίδια στον υπολογιστή, άκουσα μουσική...ήρθε το μεσημέρι. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει. Ποιος είναι; Η μαμα και ο μπαμπάς σήμερα δουλεύουν μέχρι αργά και ο Zayn έχει προπόνηση. Τρόμαξα...δεν ήξερα τι να περιμένω. Ξέρω γίνομαι παρανοϊκή. Ξανά. Αλλά άδικο έχω;

"Zayn;!"
"Γεια σου μικρή."
"Γύρισες; Τόσο νωρίς;"
"Ω ναι. Δε μπορώ να σε έχω σπίτι σε αυτή την κατάσταση και να τρέχω από εδώ και απο εκεί."
"Zayn δεν είναι από εδώ και από εκεί οι προπονήσεις σου. Αυτή η υποτροφία για εσένα είναι ότι πιο σημαντικό. Έπρεπε να μείνεις για προπόνηση."
"Δεν είσαι πάνω από το lacrosse μικρή." του χαμογέλασα και μου χάιδεψε τα μαλλιά. "Σου έχω 2 εκπλήξεις."
"Οπα...να χτυπάω πιο συχνά αν είναι."
"Χαχαχα, εεεκπληξη, έλα μέσα."
"Φωνάζεις την έκπληξη μου...;!"
"Γεια σου Aurora!"
"ΚΟΡΊΤΣΙΑ ΜΟΥ!" Ήταν ο ομάδα των μαζορετών.
"Γεια σου πηγή του κακού." είπε ο Niall και μπήκε η ομάδα lacrosse.
"Δε το πιστεύω!" είπα και το χαμόγελο στα χείλη μου έγινε ακόμα πιο μεγάλο καθώς όλη μέρα δεν είχα δει άνθρωπο. Μαζί τους ήταν και ο Frankie με την Deppy και φυσικά η Alexis.
"Καιιι...pancakes από της Diana."
"Είσαι ο καλύτερος αδερφός!"

Τον αγκάλιασα και καθίσαμε όλοι μαζί να φάμε. Τα κορίτσια μου έδειξαν βίντεο από την προπόνηση. Ήταν υπέροχο. Είχα ορισμένες ενστάσεις σε μερικά σημεία που ήταν πολύ χορευτικά για μαζορετες αλλά όλα κυλούσαν ρολόι. Το μεσημέρι και το απογευματάκι πέρασαν πολύ ωραία. Μετά τα παιδιά έφυγαν και πήγαν σπίτια τους και έμεινα με τον Zayn.

Harry's POV.

Τελείωσε το σχολείο. Δεν ήρθε σήμερα. Λογικό άλλωστε...
Είχα συνάντηση με το μοναδικό άτομο που πλέον μπορούσε να με βοηθήσει. Δε μπορούσαμε στο σπίτι μου, σίγουρα το παρακολουθούν. Ούτε κάπου τυχαία στο δρόμο. Είναι εύκολο να γίνουμε αντιληπτοί. Πήγα σπίτι του. Αποκλείεται να το παρακολουθούν. Θα το είχε καταλάβει. Επιφυλακτικός έτρεξα προς τη πόρτα του και χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε. Αφού ηλέγξαμε γρήγορα γύρω μας μπήκα μέσα.

"Red, χρειάζομαι τη βοήθεια σου."