Locked between hell and heaven.

Κεφάλαιο 14.

|| Επόμενη μέρα ||

"Aurora είσαι ετοι- ΑΚΌΜΑ ΚΟΙΜΆΣΑΙ;"
"Μμμμ...τι; Τι έγινε;"
"ΤΙ ΈΓΙΝΕ ΡΕ ARI; ΕΊΝΑΙ ΠΆΡΑ 20!"
"Τι παρά 20;"
"8 παρά 20."
"Αα, εντάξει. ΌΠΑ ΚΆΤΣΕ ΤΙ;"
"ΣΉΚΩ, ΝΤΎΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ 5 ΛΕΠΤΆ ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΈΤΟΙΜΗ ΑΛΛΙΏΣ ΒΡΕΣ ΤΡΌΠΟ ΝΑ ΠΑΣ ΣΧΟΛΕΙΟ. Και για να έχουμε καλό ερώτημα...Που ήσουν εχθές και τι ώρα γύρισες;"
"Ε;"
"Εε; Ντύσου και θα τα πούμε στο αμάξι."

Πολύ ωραία Aurora. Έχεις 5 λεπτά να ντυθείς και να βρεις την τέλεια δικαιολογία για το που ήσουν βράδυ Τρίτης. Σήμερα έχουμε τα δοκιμαστικά για τις μαζορετες οπότε καλύτερα ας βάλω την μπλούζα της ομάδας για να είμαι μέσα στο κλίμα. Τα χρώματα του σχολείου μας είναι κόκκινο χρυσό και μαύρο το ίδιο και η μπλούζα. Έβαλα και ένα μαύρο τζιν, πέταξα στην τσάντα μου 2 βιβλία και έτρεξα στο γκαράζ.

"Έτοιμη!" είπα λαχανιασμενη.
"Είδες που μπορείς σε 5 λεπτά να είσαι έτοιμη; Πάμε. Και για πες, που ήσουν χθες;"
"Αρχικά που ήσουν εσυ; Εγώ πως θα έφευγα από το σχολείο;"
"Αμαααν...το ξέχασα."
"Να σαι καλα."
"Έλα ρε Ar δεν έχω συνηθίσει να σε παίρνω από το σχολείο."
"Να ναι καλά που με γύρισε ο Liam." απέφυγα να του πω για το περιστατικό με τον Dave.
"Τι έγινε με αυτόν;"
"Μαλωσαμε χθες."
"Γιατι;"
"Τον έπιασα να ψάχνει το κινητό μου κρυφά."
"Μαλακια."
"Μεγάλη."
"Δεν είναι λόγος για να μαλωσετε όμως."
"Θέλω κάποιον που να με εμπιστεύεται."
"Σωστή. Αλλά ακόμα να μάθω που ήσουν χθες..."
"Με τους PlayMobeat."
"Αφού δεν είχατε προπόνηση."
"Ξέρεις δεν βρισκόμαστε μόνο για προπόνηση."
"Και που πήγατε;"
"Ρωτάς πολλά."
"Ωωωωπα..."
"Ουπς. Φτάσαμε. Πρέπει να φύγω. Φιλακιαααα" είπα βγαίνοντας από το αμάξι και τρέχοντας προς την πόρτα.

Πήγα στο ντουλαπάκι όπου όπως κάθε μέρα με περίμενε η Alexis.

"Καλημέρα Καλημέρα Καλημέρα Καλημέρα."
"Ο Χριστός και η Παναγία, παιδί μου τι χαρά είναι αυτή;"
"Δε κατάλαβα; Δε μπορεί κάποιος να είναι χαρούμενος;"
"Μα προφανώς, συγχωρέστε με."
"Χμμ κάτι θα κάνουμε..."
"Καλημέρα Aurora."
"Harry! Κα- Καλημέρα...πως..είναι το χέρι σου;"
"Καλά, καλά...πονάει, κάπως αλλά είναι καλά."
"Χαίρομαι.."
"Aurora!!"
"Σε παρακαλώ, πες μου πως δεν είναι ο Liam..."
"Είναι, και έρχεται προς τα εδώ, οπότε την κάνω...θα τα πούμε."
"Bye..."
"Ώστε το χαμόγελο δεν ήταν εξαιτίας του Liam;"
"Σκάσε Alexis! Θα σου πω μετά."
"Ari, μπορούμε να μιλήσουμε λίγο;"
"Τι θες Liam;"
"Συγγνώμη. Αλήθεια συγγνώμη. Δεν...Δεν ήθελα να νομίζεις πως δεν σε εμπιστεύομαι."
"Liam-"
"Σε παρακαλώ άκουσε με. Είναι...η ζήλεια μου, ξέρεις...φοβάμαι μη σε χάσω. Στην σκέψη πως κάποιος άλλος σε πολιορκεί...σε θέλω δικιά μου. Σ'αγαπάω Aurora." είπε και μου χάιδεψε απαλά το μάγουλο ενώ έσκυψε προς τα εμένα για να με φιλήσει. Πραγματικά μου είναι δύσκολο να του κρατήσω κακία.
"Και γω σαγ- *BOOM* Τι ήταν αυτό;"

Γύρισα και είδα ένα βαθούλωμα στο τελευταία ντουλαπάκι και ένα παιδί να φεύγει με νεύρα. Δεν τον είδα από μπροστά, μα αυτές οι μπουκλιτσες...Ο Harry? Τι έκανε; Κρυφάκουγε; Και γιατί βάρεσε το ντουλαπάκι; Τι γίνεται τέλος πάντων!!

"Πρέπει να πάω στο μάθημα."
"Ναι και εγώ...θα σε δω μετά;"
"Φυσικά."
"Φιλάκια μωρό μου."
"Bye."

Έτρεξα στην τάξη. Ευτυχώς έβλεπαν ταινία και είχε πάρει ο ύπνος τον καθηγητή οπότε δεν κατάλαβε πως άργησα.

"Μου χρωστάς πολλές εξηγήσεις!" είπε η Alexis.
"Σσσσς, στο διάλλειμα."

Harry's POV.

Πήγα στις τουαλέτες. Ούτε μάθημα με ένοιαζε ούτε τίποτα. Έπλυνα το πρόσωπο μου και κοιτάχτηκαν στον καθρέφτη.

"Τι πάει λάθος με εσένα μου λες; Ειναι ο στόχος! Είναι ο λόγος που βρίσκεσαι εδώ και όχι πίσω! Δεν έχω λόγο να ζηλεύω, να νευριάζω, να ζηλεύω, να θέλω να περνάω κάθε λεπτό μαζί της. Κάνω την δουλειά μου και φεύγω. Ο Payne πρέπει να πληρώσει με το ίδιο νόμισμα."

Είπα στον εαυτό μου, άρπαξα τα πράγματα μου και έφυγα για την τάξη.

Προσπαθούσα να την αποφύγω σε κάθε διάλλειμα. Σήμερα είχαν τα δοκιμαστικά για την ομάδα, ήταν απασχολημένη.

Aurora's POV.

"Πάμε στο ντουλαπάκι να αφήσουμε τα πράγματα και μετά στο γήπεδο."
"Ακόμα να μου πεις-"
"Δεν μπορώ στο σχολείο. Πάμε σήμερα παραλία;"
"Εντάξει."

Πηγαμε στα ντουλαπάκια μας να αφήσουμε τα πράγματα. Καθώς άνοιξα το ντουλαπάκι μου μιλούσα με την Alexis και δεν παρατήρησα πως κάτι έπεσε από μέσα.

"Κάτι σου έπεσε." είπε η Alexis.

Ήταν ένα λευκό χαρτί ανάποδα γυρισμένο. Το σήκωσα και το γύρισα να δω τι έλεγε.

Σημείωμα: Φύγε μακριά του! Δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς! Δε θες να ζήσεις την ίδια νύχτα δεύτερη φάρα.

-Annie

Τα μάτια μου γέμισαν με δάκρυα. Μια κραυγή βγήκε από το στόμα μου και το κάλυψα γρήγορα με το χέρι μου. Άκουγα φωνές γύρω μου αλλά δεν μπορούσα να ξεχωρίσω λέξεις. Ήταν όλα θολά. Ζαλιζόμουν. Ξαφνικά άρχισαν να σκοτεινιάζουν όλα. Το μόνο που θυμάμαι είναι δύο φωνές να φωνάζουν το όνομα μου και δύο γυμνασμένα χέρια να με κρατάνε πριν συγκρουστώ με το πάτωμα.

Συγγνώμη που δεν ανέβασα χθες παρτ αλλά είχα 5 ώρες μάθημα και ήμουν πτώμα...Όμως όπως είπα, εφόσον χάνεται μια μέρα θα ανεβάζω 2 συνεχόμενες, επομένως τα λέμε ξανά αύριο!💗