Locked between hell and heaven.

Κεφάλαιο 31.

Καθόταν και με κοιτούσε. Δεν είχαμε άμεση οπτική επαφή αλλά τον έβλεπα με την άκρη του ματιού μου. Τα μάτια του είχαν βουρκώσει κάπως νομίζω. Επικράτησε σιωπή για κάποια λεπτά. Δεν ήξερα τι να πω. Τι να κάνω. Τελικά μίλησα.

"Τι σκέφτεσαι;" είπα χωρίς να τον κοιτάξω.
"Τόσο πόσο θέλω να σε αγκαλιάσω αυτή την στιγμή. Να κάνω αυτό το πόνο να φύγει όσο μπορεί έστω και στιγμιαία. Μα φοβάμαι...φοβάμαι μη σε προσβάλλω με το άγγιγμα μου."
"Αυτό είναι το τρελό...σε ξέρω ένα μήνα, και το άγγιγμα σου είναι ότι πιο ασφαλές έχω νιώσει. Δε ταράσσομαι όταν ξέρω πως είσαι εσύ που μ'ακουμπάς."
"Δηλαδή...;!"
"Απλά πάρε με αγκαλιά. Το έχω ανάγκη τωρα."

Ήρθε κοντά μου και δυστακτικα τύλιξε τα χέρια του γύρω από το σώμα μου. Μόλις κατάλαβε πως δεν αντέδρασα και το δέχτηκα κατευθείαν, με αγκάλιασε πιο σφιχτά. Ο δισταγμός του έφυγε. Με κράτησε μέσα στα χέρια του όλο το βράδυ. Με πήρε ο ύπνος πάνω στο στήθος του.

Χτυπάει το ξυπνητήρι. Ο Harry ανοίγει τα μάτια του, βλέπει τι ώρα είναι και το κλείνει. Κάνει απαλές κινήσεις για να μην με ξυπνήσει. Είμαι ακόμα στην αγκαλιά του.

"Μικρή ξύπνα. Πρέπει να πάμε σχολείο."
"Δε θέλω."
"Δε σε ρώτησα."
"Έλα ρε Zayn..."
"...μικρή δεν είσαι σπίτι σου και δεν είμαι ο Zayn."
Άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου. Κοίταξα γύρω μου και πετάχτηκα. "Ιιιιι θα με σκοτώσει!"
"Χαχαχαχα καλημέρα."
"Άσε τα καλημερα και σήκω! Πάμε να ντυθούμε!" είπα και τον τράβηξα από το χέρι για να σηκωθεί.
"Αν ήσουν αδερφή μου θα σε είχα σκοτώσει."
"Αν ήμουν αδερφή σου θα με λάτρευες. ΚΟΥΝΗΣΟΥ!"
"Χαχαχαχα καλααα!"

Ντυθηκαμε και φύγαμε κατευθείαν. Σταματήσαμε πρώτα να αφήσουμε το αμάξι και να πάρει την μηχανή και μετά πήγαμε σπίτι. Κατέβηκα γρήγορα από τη μηχανή. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη φυσικά. Ο Zayn είχε φύγει και οι γονείς μου έλειπαν και τα δικά μου κλειδιά ένας Θεός ξέρει που ήταν. Σκαρφαλωσα στο μπαλκόνι να μπω από εκεί. Πάντα αφήνω το παράθυρο ανοιχτό. Μπήκα μέσα, άλλαξα μπλούζα, έβαλα 2 βιβλία στη τσάντα μου και έτρεξα έξω. Ανέβηκα στη μηχανή μου, έβαλα κράνος και έφυγα σφαίρα  για το σχολείο.

Μόλις έφτασα κοίταξα το ρολόι μου.

"Γαμωτο άργησα!"
"Έτρεχες πολύ στο δρόμο."
"ΑΑΑ! Με τρόμαξες...ας ξυπνούσες πιο νωρίς να μην αργουσαμε!"
"Θες να μην μπούμε 1η ώρα;"
"Θες να αυξήσεις τις πιθανότητες να πεθάνω;"
"Καλααα...γκρίνια."
"Αν δεν σου κάνω φύγε ρε." είπα και τον έσπρωξα παιχνιδιάρικα, τιναξα τα μαλλιά μου και άρχισα να απομακρινομαι. Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε κοντά του.
"Δεν είπα αυτό μικρή." είπε και έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου. Ήμουν στις μύτες προκειμένου να τον φτάσω και προσπαθούσα να ισορροπήσω. Καθώς μου ξέφυγε ένα μικρό γελάκι με φίλησε. "Καλο μάθημα κυρία Malik."
"Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Styles." είπα και έτρεξα προς το κτήριο του σχολείου.

Μπήκα μέσα και άρχισα να κατευθύνομαι προς την αίθουσα. Ξαφνικά ένα χέρι με άρπαξε και με έβαλε στις τουαλέτες.

"Αν θες να ζήσεις και να μην σε σκοτώσει ο Zayn μου λες ΤΏΡΑ τι στο διάολο έχει γίνει αυτές τις μέρες."
"Καλημέρα Alexis. Καλά είμαι εσύ;"
"Άσε τις ειρωνείες και λεγε."
"Ξέρεις πως εδώ μέσα και οι τοίχοι έχουν αυτιά."
"Σήμερα. Πριν τους Kicks. Στις Diana."
"Εντάξει."
"Ορκίζεσαι;"
"Στην καλύτερη κολλητή."
"Στην χειρότερη κολλητή."
"Πες μου τώρα τι σκαρφίστηκε το υπέροχο μυαλό σου για να μη με σκοτώσει το αξιότιμο αδερφι μου;"
"Έτυχε έκτακτη προπόνηση και κοιμηθήκατε στη σχολή."
"Έκτακτη προπόνηση; Και θα το πιστέψει;"
"Ναι γιατί ήταν επειδή σας προκάλεσαν σε battle οι Street Lights."
"ΤΙ; ΕΊΣΑΙ ΤΡΕΛΉ;"
"Τα παιδιά είναι ενημερωμένα."
"Α ωραία. Τουλάχιστον θα χάσουμε εν γνώση μας."
"Προτιμάς να χάσεις την ζωή σου;"
"Δεν μπορεί να προστεθεί ήττα στην ομάδα."
"Ξεκόλλα λίγο. Είναι μόνο μια μάχη."
"Και πότε θα γίνει."
"Σήμερα."
"Τελικά άλλη κινδυνεύει να πεθάνει. Απο Malik πάλι."
"Έξυπνη είσαι. Να χορεύεις ξέρεις. Βγάλτα πέρα μόνη σου. Εμένα η δουλειά τελείωσε εδώ." είπε και με χτύπησε στον ώμο βγαίνοντας από την τουαλέτα.
"Ευχαριστώ για την καθόλου βοηθητική βοήθεια σου, το εκτιμώ." φώναξα ειρωνικά και βγήκα από την τουαλέτα γελώντας.

Μόλις βγήκαμε "τρακαρα" πάνω σε έναν νεαρό.

"Ωχ, συγγνωωωωωχχχ..."
"Ενημερώνουμε όταν είναι να μείνουμε εκτός σπιτιού."
"Συγγνώμη Zayyyyn  το ξεχασαααα..."
"Την Al όμως δεν ξέχασες να την ενημερώσεις."
"Εε; Εεε..."
"Ναι γιατί...την πήρα να πάμε για φαί και μου το είπε. Έτσι το έμαθα και εγώ."
"Ακριβώς."
"Τέλος πάντων...τουλάχιστον έτοιμοι για απόψε;"
"Για πιο πράγμα;"
"...για το battle με τους Street Lights;"
"Ααααα. Ναι ναι...μια ακόμα πρόβα σήμερα και εντάξει..."
"Ωραία...εεμ αύριο...θα κάνω ένα πάρτι στο σπίτι..."
"Αααα για αυτό πουλάκι μου εσύ είσαι τόσο ψύχραιμος..."
"Και η μαμα με o μπαμπάς δε χρειάζεται να το μάθουν..."
"Λες εε;"
"Ναι ναι...σιγά μωρέ...εε;"
"Ίσως να σου κοστίσει το πάρτι...ξέρεις για να βγει τέλειο..."
"...το πορτοφόλι μου είναι στο σπίτι."
"Συμφωνώ, ας μη το μάθει η μαμα και ο μπαμπάς. Έχουμε και εμείς δικαίωμα να περάσουμε καλά."
"Είσαι άθλια."
"Είμαι σατανική."
"Ο διάβολος ο ίδιος."
"Φιλάκια αδερφούληηηηη"
"Όχι απλώς δε σου φώναξε...τον εκβιασες και θα πας για ψώνια; Μα το Θεό...ΠΩΣ ΤΟ ΚΆΝΕΙΣ;"
"Χαχαχαχαχα έλα πάμε τωρα!"