Locked between hell and heaven.

Κεφάλαιο 64.

"Niall! Η Aurora λείπει από το σπίτι! Και η μηχανή της είναι εδώ!"
"Ηρέμησε...είναι σπίτι μας."
"Σπίτι σας; Τι κάνει εκεί;"
"Κορίτσια πάω έξω να μιλήσω λίγο...έλα. Έγινε κάτι που την τάραξε πολύ και δε ξέρω πόσο "για πλάκα" είναι πλέον."
"Τι εννοείς;"
"Την πήρε κάποιος τηλέφωνο με απόκρυψη...της είπε ότι μπορεί να τη γλύτωσε αλλά τα χειρότερα έρχονται."
"Κατάλαβε φωνή;"
"Λέει πως κάτι της θυμίζει αλλά δε ξέρει τι..."
"Έρχομαι αμέσως από εκεί! Μη φύγει!"

Πίσω στο δωμάτιο.

*ΤΟΥ ΤΟΥ*

"Ποιός είναι;"
"Α, ο κύριος Peters. Θα μου επιτρέψεις μισό λεπτό;"
"Ναι φυσικά."
"Γεια σας κύριε Peters."
"Καλησπέρα Aurora."
"Τι κάνετε;"
"Μια χαρά. Εσύ πως είσαι; Έμαθα για το δυστύχημα σου."
"Σας ευχαριστώ πολύ. Τώρα είμαι καλύτερα αλλά δυστυχώς..."
"Δε θα μπορέσεις να συνεχίσεις. Ξέρω...και δυστυχώς τα χειρότερα έρχονται δεσποινίς Malik."
"Ο-ορίστε;"
"Λέω θα ακολουθήσουν δύσκολες μέρες για εσάς τώρα που θα είστε εκτός..."
"Ε; Ν-ναι.."

Αυτή η φράση...αυτό που είπε..."Δεσποινίς Malik.", "τα χειρότερα έρχονται." Όχι...δε μπορεί...

"Aurora? Με ακούς;"
"Πρέπει να σας κλείσω. Εφόσον η συνεργασία μας δεν θα συνεχιστεί η επικοινωνία είναι περιττή. Αντίο σας."
"Τι έγινε; Όλα καλά...;"

Με ρώτησε η Alexis. Αλλά εγώ ήμουν αλλού. Τότε εικόνες άρχισαν να έρχονται στο μυαλό μου και να συνδέονται.

Αυτό που ζωγράφισα.
Το δωμάτιο του Harry.
Οι πληροφορίες του Justin.
Υπόκοσμος.
Ωrionas.
Το σήμα στο δαχτυλίδι του Harry.
Τον ακολούθησα μέχρι εκεί.
Ο τύπος στο bar.
Η φοβία του Harry κάθε φορά που συναντιόμασταν με τον υποτιθέμενο διευθυντή της σχολής.
Τα σημειώματα.
Η φωτιά.
Ο άντρας που τότε με τράκαρε με τη μηχανή.
Αυτός που τότε με ακολουθούσε στο σχολείο.
Ακόμα...ακόμα και η Angie...πλέον τίποτα δε φαίνεται τυχαίο...

Είχα φρικάρει. Είχα τρομοκρατήθει. Θεέ μου. Τι γίνεται; Που έχω μπλέξει;

"NIALL! NIALL!!"
"ΤΙ ΈΓΙΝΕ; ΤΙ ΠΆΘΑΤΕ;"
"NIALL ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΜΕ ΠΑΣ ΣΠΊΤΙ ΤΏΡΑ!"
"Έρχεται ο Zayn από εδώ δε-"
"Δε με νοιάζει! Πρέπει να φύγω!"
"Ari τι έπαθες;"
"Νομίζω ότι ξέρω τι γίνεται..."

Ήρθε ο Zayn. Δε πρόλαβε να μπει μέσα όταν ορμηξα έξω εγώ.

"Μπες μέσα!"
"Aurora, o Niall μου είπε-"
"Χέστηκα! Μπες μέσα και πάμε σπίτι!"
"Τι έγινε;"
"Θα κάνεις μια φορά κάτι χωρίς 600 ερωτήσεις;"