Locked between hell and heaven.

Κεφάλαιο 56.

"Σε παρακαλώ...μπορώ να μείνω εδώ το βράδυ;"
"Όχι...όχι σήμερα."
"Γιατί;"
"Με εμπιστεύεσαι;"
"Άντε πάλι..."
"Με εμπιστεύεσαι;;"
"...ναι."
"Φύγε και πάνε σπίτι σου. Πρόσεξε μη σε ακολουθήσει κανένας στο δρόμο. Στείλε μου μήνυμα μόλις φτάσεις και μπεις πως είσαι καλά. Όχι κανονικό μήνυμα, μια λέξη άκυρη-"
"Harry."
"Τι;"
"Είναι όλα καλά;"
"Δε μπορώ να σου πω τίποτα τώρα. Μέχρι το Σάββατο πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε όπως είμασταν. Μαλωμένοι. Μισητοί ο ένας στον άλλον."
"Έχεις...μπλεξίματα;"
"Γαμω! Σταμάτα να ρωτας και κάνε μια φορά ότι σου λένε!"
"...τι να σου στείλω όταν φτάσω;"
"Ξέρω γω...στείλε "λουκουμάς" "
"Λουκουμάς;"
"Ε αυτό μου ήρθε τώρα..."

Εκείνη την ώρα από το δρόμο φως διαπέρασε τα παράθυρα. Ήχος μηχανής αυτοκινήτου μας διέκοψε. Τα φώτα έσβησαν. Το ίδιο και η μηχανή. Ο Harry μου έκανε νόημα να μη μιλήσω. Με πήρε από τα χέρια και με έκανε λίγα βήματα πίσω. Πλησίασε στο παράθυρο και τράβηξε λίγο τη κουρτίνα.

"Πούστη μου...γαμώ γαμώ γαμώ."
"Τι εγ-"
"Αν θες να ζήσουμε και οι δύο σκάσε και μη μιλάς." τα βήματα πλησίαζαν. Είχε ιδρώσει ολόκληρος. Ήταν γεμάτος ανησυχία. Και εγώ απορία. "Έλα μαζί μου." Με άρπαξε από το καρπό και με πήγε στο μπάνιο. "Μείνε εδώ. Μη μιλήσεις. Μη κουνηθείς. Μη κάνεις θόρυβο. Μην αντιδράσεις ότι και να ακούσεις."  έκλεισε τη πόρτα, κλείδωσε και έφυγε.

Harry's POV.

Δε το πιστεύω. Όχι όχι όχι τώρα...Τι θέλει εδώ; 2 λεπτά αργότερα να ερχόταν...αν...αν την καταλάβουν; Αν την βρούνε; Χριστέ μου πως θα κρατήσω τη ψυχραιμία μου.

Έβαλα το κλειδί στη τσέπη μου. Χτύπησε κουδούνι. Πήγα και άνοιξα τη πόρτα. Ο Evan με τον Jonathan, την Angie και τον Cam. Μπήκαν μέσα.

"Άργησες να ανοίξεις."
"Ήμουν στη τουαλέτα."
"Ιδρωμένος...αγχώθηκες για κάτι;"
"Έκανα γυμναστική."
"Φυσικά."
"Γιατί ήρθατε;"
"Χαλάρωσε Styles...θέλαμε να δούμε τι κάνεις. Πολύ ταραγμένο σε βλέπω."
"Τι; Ε όχι."
"Έλα, πάρε τη κοπελιά σου να σε χαλαρώσει." είπε και έκανε νόημα στην Angie η οποία χωρίς 2η σκέψη ήρθε στο μέρος μου τοποθετώντας τα χέρια της στο στήθος μου και φέρνοντας το πρόσωπο της κοντά μου ψιθύρισε.
"Καλησπέρα Styles."
"Καλησπέρα Hankins."
"Jonathan, ουίσκι."
"Αμέσως." πήγε, πήρε ένα ποτήρι, λίγο πάγο, το ουίσκι και του έβαλε.
"Ελατε να κάτσουμε στο σαλόνι." Θα κάτσει κιόλας; Ωραία, δε θα φύγει ποτέ η άλλη.
"Θα έρθουμε σε 2 λεπτά." είπε η Angie. Καθώς ήμουν απορροφημένος από τις σκέψεις μου βρήκε ευκαιρία, εκμεταλλεύτηκε την αφηρημάδα μου και με κόλλησε στο τοίχο.
"Πολύ αφηρημένος είσαι..." ψιθύρισε στο αυτί μου ενώ άφησε ένα φιλί στο λαιμό μου.
"Απλά...κουρασμένος..." είπα προσπαθώντας να κρατηθώ. Μπορεί να μην ήταν η Aurora αλλά ήταν ωραία κοπέλα. Και ξέρει να χειρίζεται ένα αγόρι.
"Μπορώ να σε ξεκουράσω εγώ άμα θες." είπε και το χέρι της από το στήθος μου κατέβηκε στο παντελόνι μου χαϊδεύοντας τη περιοχή.
"Ο-όχι εντάξει..."
"Ξέρουμε και οι δύο πως το θες..."
"A-Angie-"
"Styles, καινούριο κράνος;"
"Εε;" ευτυχώς μας διέκοψε ο Evan.
"Λέω.. καινούριο κράνος;" είπε δείχνοντας το κράνος που ήταν αφημένο στο ξύλινο τραπέζι. Το κράνος της Aurora. Γαμώτο!
"Εμ...ναι."
"Λίγο μικρό δεν είναι για εσένα;"
"Εε; Ναι...μπερδεύτηκε με μιας κοπέλας και θα το πάω πίσω απλά δε βρήκα το χρόνο." εκείνη την ώρα ακούστηκε θόρυβος από το μπάνιο. Θα τη σκοτώσω εγώ, δε θα προλάβει ο Evan.
"Τι ήταν αυτό;"
"Ποιό;"
"Είμαστε μόνοι μας;"
"Απολύτως."
"Και ο θυρωρός από το μπάνιο;"
"Ο Άκης."
"Ο Άκης;"
"Ο...ποντικάκης. Έχω ένα ποντίκι...και το κλείδωσα στο μπάνιο μέχρι να δω τι θα κάνω."
"Αφού όταν ήρθαμε ήσουν στο μπάνιο χαλαρά και ωραία."
"Εε;"
"Εε; Cam άνοιξε τη πόρτα.
"Μάλιστα." Προσπάθησε να την ανοίξει αλλά μάταια. Είχα κλειδώσει. Πόσο παίζει να έχει φοβηθεί η Aurora...
"Το κλειδί."
"Το ποιο;"
"Έχεις θέματα ακοής σήμερα Styles; Ειπα: Το. Κλειδί." Δεν έκανα καμία κίνηση. Δε μπορούσα να το δώσω έτσι απλά. Έκανε νόημα στο Cam και τον Jonathan. Ο ένας μου κρατούσε τα χέρια και ο άλλος έψαξε τις τσέπες μου. Τελικά το βρήκαν.
"Συγγνώμη φίλε.." ψελισε ο Jonathan.

Ξεκλειδωσαν τη πορτα και με μια δυνατή κλωτσιά την έσπασαν. Μόλις την έσπασαν φόβος με κυρίεψε. Αλλά...δεν ήταν κανείς μέσα.
Το παράθυρο ελάχιστα ανοιχτό και από το μπάνιο βγήκε ένα...ποντίκι; Τι στο καλό...

"Θα στείλω κάποιον να σου φτιάξει την πόρτα. Ελπίζω να βρεις το σωστό κράνος την επόμενη φορά...καλό βράδυ Styles."

Έφυγαν με την εξής σειρά: Evan, Angie, Cam, Jonathan. Ο Jonathan επίτηδες έμεινε τελευταίος. "Πρέπει να μιλήσουμε!" είπε πολύ σιγανά και ακολούθησε τους άλλους.

Είχε περάσει ένα 20λεπτο και ακόμα τίποτα. Βγήκα και έψαξα στην αυλή αλλά δεν ήταν πουθενά. Η μηχανή της έλειπε. Λες να τα καταφερε; Άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Μήνυμα.

*Ντόνατ.* Ντόνατ; Τι λέει;

*Όχι λάθος. Κρέπα.* λιγούρες έχει βραδιάτικα;

*Ή μήπως ήταν pancakes...*

*Πας καλά;*

*Α ναι το θυμήθηκα. Λουκουμάς!*

*Χαχαχαχαχαχα τόση ώρα αυτό προσπαθούσες να μου πεις;*

*Ας μη μου έβαζες συνθηματικό φαγητό. Δε φταίω εγώ.*

*Πώς έφυγες;*

*Από το παράθυρο του μπάνιου.*

*Και το ποντίκι;*

*Ένας μπήκε ένας βγήκε.*

*Αυτός που έπρεπε να μπει δε μπήκε όμως...*

*Styles!*

*Χαχαχαχα καλά σκάω...άφησες εδώ το κράνος σου. Και παραλίγο να μας καρφώσει αυτό!*

*Ναι το κατάλαβα όταν άρχισα να οδηγάω.*

*Έκανες όλη αυτή τη διαδρομή χωρίς κράνος;*

*Και τι να έκανα; "Ναι γεια σας το έσκασα από το μπάνιο αλλά ξέχασα να πάρω το κράνος μου. Μην ενοχλείστε." Τέλος πάντων, πάω για ύπνο.*

*Καληνύχτα.*

*Harry...ποιοι ήταν αυτοί;*

*Είπαμε. Όλα στην ώρα τους. Καληνύχτα.*

**********************

Αυτά από εμένα...Καλή Ανάσταση να έχετε, καλά να περάσετε σήμερα και αύριο. Τα λέμε από Δευτέρα.😽