Locked between hell and heaven.

Κεφάλαιο 9.

"Καλημέρα και καλή σχολική χρονιά μαθητές του Yeshiva High School. Σας μιλάει η αρχηγός των μαζορετών Aurora Malik! Όσα κορίτσια ενδιαφέρονται έχουν διορία μέχρι μεθαύριο να συμπληρώσουν και να υποβάλλουν αίτηση στο γραφείο πληροφοριών του σχολείου μας. Για τις υπόλοιπες μαζορετες: μετά την 4η περίοδο στο γήπεδο του μπάσκετ, έχουμε συγκέντρωση. Φιλάκια Πολλά και Καλή συνέχεια."

Αυτή ήταν η ανακοίνωση μου απο τα μεγάφωνα του σχολείου. Αφού συμπλήρωσα τα χαρτιά που χρειαζόταν για τις μαζορετες πήγα, πήρα τα βιβλία μου και πήγα στην τάξη μου. Οι πρώτες ώρες πέρασαν ήρεμα. Μου είχε λείψει η τάξη μου. Ο Justin να λέει βλακείες, ο Ruth να πειράζει τους καθηγητές κάνοντας τους να νιώθουν άβολα, εγώ με την Alexis να πειραζουμε τα παιδιά και αυτοί να ψάχνονται. Χτύπησε το κουδούνι που σήμανε την λήξη της 3ης ώρας. Μαζέψαμε τα πράγματα μας και βγήκαμε με την Alexis από την αίθουσα.

"Έχω συγκέντρωση με τις μαζορετες. Θα έρθεις;"
"Προφανώς; Θέλω να δω τι βλέψεις έχουν για την φετινή χρονιά για να ξέρω που να κινηθώ."
"Αυτό είναι το κορίτσι μου! Μια στάση από το γραφείο ανακοινώσεων να υπενθυμίσω την συγκέντρωση."
"Έγινε."

"Παρακαλούνται οι μαζορετες να περάσουν στον χορό του γηπέδου. Ευχαριστώ!"

Παρόλο που δεν ήμουν τελειόφοιτη, τα κορίτσια με συμπαθουσαν, σέβονταν την εμπειρία μου στον χορό και συμφώνησαν να ειμαι η αρχηγός από την 1η κιόλας χρόνια μου. Μολις μπήκα στο γήπεδο με την Alexis ήταν όλες εκεί.

"Γεια σας Yeshiva Wolves!"
"Aurora!" Ακούστηκαν επιφωνήματα και αγκαλιαστηκαμε όλες μαζί.

"Λοιπόν κορίτσια, οι αιτήσεις είναι πολλές και έχουν περάσει μόλις 4 ώρες από την ανακοίνωση. Θα είναι δύσκολο φέτος να επιλέξουμε. Σκοπεύω να ανεβάσω το επίπεδο, οπότε η επιλογή θα είναι πολύ προσεκτική και θα γίνει ομαδικά. Βάσει του τι είστε καλές θα κρίνετε την κάθε μια και θα βγάλουμε ένα τελικό αποτέλεσμα για την κάθε μια. Η Alexis και φέτος θα μας ράψει τις στολές αλλά πρέπει να δούμε πρώτα τις καινούριες και στην συνέχεια να κρίνουμε. Υπάρχει καμιά διαφωνία;"
"Ξέρεις πως σε εμπιστευόμαστε απόλυτα σε αυτό."
"Το ξέρω. Και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό." τον λόγο μου σταμάτησε μια σκιά που φάνηκε στην πόρτα να εξαφανίζεται πως κατάλαβε πως η παρουσία του έγινε αντιληπτή. "Μισο λίγο." είπα στα κορίτσια και έτρεξα προς την πόρτα. Άνοιξα και βγήκα έξω. Κοίταξα δεξια, τίποτα. Κοίταξα αριστερα και είδα έναν νεαρό να απομακρύνεται. "Το ξέρεις πως δεν είναι ευγενικό να κρυφοκοιτας εε;" είπα και καθως απομακρυνόταν σήκωσε το χέρι του στον αέρα τεντώνοντας το μεσαίο του δάχτυλο στον αέρα και φωνάζοντας "Σήμερα στις 7 ξενέρωτη."