ARTIK ÇOK GEÇ (DÜZENLENİYOR)

Öpüyorum Gökyüzü Gibi Bakan Gözlerinden

Rana bu hayallerle beraber uykuya dalmış ve saat gece 3'00 ü bulmuştu. Derken babası kapıyı açtı ve sarhoş olduğu için kendini güçlükle ayakta tutabiliyordu. Hemen salondaki koltuğa uzandı ve bir süre tavana bakıp düşüncelere daldı.
Bomboş bir hayatt yaşıyordu. Hayatını nasıl düzene sokabileceğini düşünüyordu kara kara. Henüz tam ayılamamışken bu düşüncelerle beraber sızıp kaldı.
Saat sabahın 8.00 ini bulmuştu Rana'nın uyanması.

Hemen salona girdi ve babasını yerde uyurken buldu. Belli ki gece koltuktan düşmüş ve uyanamamıştı. Rana hemen saçlarını sağ omzuna atıp çömeldi ve babasını uyandırmaya çalıştı.
-babaaa.. Babaaa uyan hadi bak sabah oldu..
-.........
-baba hadiiii
Ahmet bey - ne var yahu bir rahat yok mu senden. diyerek tekrar uyumaya devam etti.
Rana sesini çıkarmadan kalkıp kahvaltı için sofrayı kurdu ve babasına bir not bırakıp iş aramak için dışarı çıktı.
Rana için yorucu bir gün olacaktı çünkü iş aramak sandığı kadar kolay değildi..
Derken Rana bi önceki gün
tanıştığı Yusuf'un evine yaklaştı.
-Burda ne işim var benim. Dedi
çünkü farketmeden ayakları onu Yusuf'a götürmüştü:) farkında olmasa bile aklının bir köşesinde hep o vardı.
Hemen Yusuf kendisini görmeden oradan uzaklaşmaya koyuldu. Eğer görürse yanlış şeyler düşünebilirdi.
Belki de doğru...

Rana tam yolu yarılayıp ve köşeyi dönerken kaderin cilvesine yakalandı.
Yusuf hemen karşısındaki bakkalın önünde otururken gördü. Yusuf Rana'yı görür görmez bir anlık refleksle ayağa kalktı.
Rana
'eyvah yakalandım'
diyerek arkasına döndü ve kaçar gibi hızla geldiği yerden tekrar devam etti..
Fakat bir şeyi hesab edememişti.
Yusuf arkasındaydı:)
. Bi an durdu ve soluklandı. Arkasına baktı ve Yusuf'un ona doğru yaklaştığını gördü.
Sessizce olduğu yerde kalakaldı..
Yusuf :
-burada ne işin var?
Rana:
Seni ilgilendirir mi? Yolumun üzeriydi. Gördüğün gibi gidiyorum dedi.. Ve arkasını dönüp giderken Yusuf :
-bekle. Dedi ve Benimle bir yere kadar gelir misin? Dedi..
Rana: peki ama nereye dedi ve Yusuf'u istemsizce takip etmeye başladı. Birlikte yürürlerken Rana güneşin hararetinden saçlarını topladı.
yusuf kendisine hiç bakmıyordu bile. Rana içten içe meraklanmış ve sormadan edememişti.
-beni nereye götürüyorsun. dedi.
Yusuf: dün yapmak istemiştim aslında fakat kısmet bugüneymiş. Seni birdaha göreceğimi sanmıyorum. Bunu şimdi yapmalıyım dedi ve 'beni takip et diyerek' hızlandı.
Rana iyice meraklanmış ve onu adım adım takip etmişti.
En sonunda yaşlı bir teyzenin tesettür kıyafetleri sattığı bir dükkana girdiler.
-Selamu aleyküm Fatma teyzem diyerek öz teyzesine sarıldı.
Fatma teyze sorgulayan gözlerle Yusuf 'a baktı ve aleyküm selam oğlum dedi. Çünkü Yusuf'un bir kızla yan yana durduğunu hiç görmemişti.
Haklı olarak şaşırdı Fatma teyze..
Yusuf- teyzem bu?? Sahi senin adın neydi. diye sordu ..
Rana hem şaşkın hemde utangaç bir tavırla "Rana" dedi.
Yusuf : ismini çok beğenmişti Rana'nın. İsmi gibi kendisini de beğenmişti. Fakat bunun imkansız olduğunu çok iyi biliyordu. Rana'ya içten içe bir sıcaklık duyuyordu fakat bu duygusunu zapt edebiliyordu Yusuf .. Ona ilk ve son bir iyilik yapmak istemiş, çok yakışacağunı düşündüğü bir örtü almak istemişti.
-evet Fatma teyze Rana örtünmek istiyor. Ona göre güzel bir örtün var mı? Diye sordu.
Fatma teyze- Rana'ya baktı. Çok temiz bir yüzü vardı. Koyu kahve gözleri uzun kirpikleri pürüzsüz teniyle çok sıcak ve canayakın bir kızdı. Fatma Teyze açıkçası Yusuf'un böyle tesettürsüz bir eş istemeyeceğini düşündüğünden pek imkan vermemişti.
-olmaz mı oğlum var tabi diyerek siyah kocaman bir örtü çıkarıp 'eğil kızım' diyerek başına örttü. Rana çok duygulanmış ve aynı zamanda utanmıştı.
Fakat içinde öylesine bir huzur vardı ki bu huzurun yusuf'tan ve onun çevresinden hayat tarzından kaynaklandığını hissediyordu.

Henüz küçük yaşında babasıyla tartıştıktan sonra rafta gördüğü tozlanmış Kuranı okumaya çalışırkende aynı huzuru yaşamıştı.
Rana Yusuf'un gözlerine baktı ve bir an göz göze geldiler. Gözlerinin dolduğunu gördü Yusuf . 'Eğer istemiyorsan almayalım seni zorlamak istemem.' dedi..
Rana- yok hayır aksine çok huzurluyum. Fatma teyze ben bu örtüyü beğendim bunu alıyorum dedi.
Fatma teyze 'bu senin ilk örtün benden sana hediye. Dedi.
Rana hiç bu kadar dindar ve iyi niyetli insanlarla karşılaşmamıştı. Kendi hayatı geçti gözlerinin önünden ve oturup ağladı. Yusuf çok üzülmüştü onu böyle görünce. Fatma teyze başını okşayıp sarıldı Rana' ya..