ARTIK ÇOK GEÇ (DÜZENLENİYOR)

SEN BENİM ANNEMSİN

Oturdu Sümeyra masaya. Normal bir günde olsa kurt gibi acıkmış olup sofraya öyle otururdu. Fakat bugün hayattan kopuk bir vaziyette oturdu. Bugün daha solgun ve daha çaresizce...

Annesine baktı, gözlerine baktı epey..
Belki gözlerinden tanırdı, belki bir bakışı yeterdi. Hissederdi belki o sıcaklığı.
Ama yok.. Nazlı Hanım boş boş bakıyordu.
Yanlızca Sümeyra'nın tavırlarını merak edercesine anlam çıkarırcasına bakıyordu.
Kısacası boş bakıyordu..

...

"Evet Sümeyra buraya geliş sebebimi az çok anladığını umuyorum. Büyük bir terbiyesizlik edip o gün karşımdan çekip gitmeni açıklayacak geçerli iyi bir bahanen vardır umarım."

Sümeyra  bu sert vurguları hazmedemiyor "bana bak sen benim annemsin. Asıl senin beni yıllar önce bırakıp gidişinin geçerli bir açıklaması vardır umarım" diye bağırmak istiyordu..

Ne yazık ki sustu.. Ve hemen Sabiha Hanım atıldı ortaya..

" Nazlı'cım Sümeyra çok terbiyeli hanım hanımcık bir kızdır. Ben kefilim. O gün biraz rahatsızmış anlattı bana. İyi hissetmemiş kızcağız o yüzd....

Sözünü kesti Sümeyra Sabiha Hanım' ın..
" Dur teyze. Yorma kendini. Bence Nazlı Hanım'ın da gerçekleri bilmeye hakkı var. Hatta biz neden açıklama yapıyoruz. Açıklamayı biz yapmayacağız"

Nazlı Hanım"Sen yapmayacaksan ben mi yapacağım diyerek bastı kahkahayı" annesi eski annesi değildi artık. Sümeyra attığı kahkahasından anlamıştı bunu. Hiç acı çekmemiş. Üzüntü duymamış gibiydi.

" Sanki beni hiç özlememiş....."

Nolursa olsun bugün onunla yüzleşecekti.. Utanmasını acı duymasını istiyordu. Yusuf'un babası annesini Hanım yapmıştı. El üstünde tutmuştu belli ki..

Orada bulduğu mutluluk kızını ona unutturmaya yetmişti.

Sümeyra tüm bu düşüncelerde boğulurken Nazlı Hanım kalktı masadan.
"Açıklamanızda yoksa ben kalkayım. Dilsiz gibi duruyorsun karşımda. Teyzene sığınıyorsun. Oda uyduruyor birşeyler seni savunmak adına. Hiç utanmıyor musun verecek bir cevabın bile yok!"

Sümeyra "evet sen" dedi Nazlı Hanım paltosuna doğru uzanırken..
Nazlı Hanım duraksadı bir an. Ve cümlenin devamını bekledi merakla..

"sen yapacaksın açıklamayı bize. Yani Bana..
Anne.."
Nazlı Hanım'ın elinden düşerken paltosu o anda dengesini kaybedip kapıya tutundu. Arkasına dönmeye cesaret edememiş işte yıllarca beklediği gün gelmişti..