ARTIK ÇOK GEÇ (DÜZENLENİYOR)

14.bölüm

Sümeyra oradan ayrılmış ve gözden kaybolmuştu. Yusuf hemen arkasından koştuysa da Sümeyra'nın izini kaybetmişti. O gece karanlığında iyi göremiyordu gözleri Yusuf'un. Sümeyraaaa diye seslendiyse de yanıt alamadı..
...
Sümeyra hem ağlar hem de korkar vaziyette yürümeye devam etti. Babasının sözleri aklından çıkmıyordu. O artık iyice çığrından çıkmıştı ve Sümeyra ona ders olsun diye uzun müddet yanına uğramayacaktı. Diğer yandan da Yusuf'un köşe bucak kendisini aradığından habersizdi ne yazık ki...
..
Bir köşe bulup oraya oturdu ve sessizce gözyaşlarını silmeye devam etti. Boğuluyor ve nefes almakta zorlanıyordu böylesine bir hayatta. Yaşamak içinse hiç bir nedeni yoktu artık. Tam bu düşünceler içindeyken aklına Yusuf geldi. Onu unutmuştu. Oysa Yusuf'un ona gösterdiği ilgi uzaktan da olsa hissedilir cinstendi. Yusuf'un kendisine olan ilgisini hissetmişti ve bu onu çok mutlu ediyordu..
Taki araya babası girene kadar. Sümeyra bu düşüncelerle uyumuş yağmurun kendisini ıslattığını dahi hissetmemişti. Yağmurun altında sabahlamıştı.
..
Yusuf ise sabaha kadar her yerde onu aramış ne yazık ki bulamamıştı. Sabah namazını kıldırmak için camiye gitmesi gerekiyordu.
Yusuf'un aklı yalnızca Sümeyra'da kalmış çaresiz ne yapacağını şaşırmıştı.
Hemen camiye giderek namazı kıldırdı. Oturup ellerini semaya doğru açtı ve ya Rabbi ona olan hislerimi biliyorsun şüphesiz. Ne kadar uzaklaşırsam uzaklaşayım bir şekilde ona yardım etmek zorundayım..
Lütfen Rabbim onu bulmam için bana yardım et güç ver. Ver ki çok geç olmadan ona birşey olmadan bulayım onu diyerek secdeye kapandı.. Gözleri dolmuştu Yusuf'un. Sümeyra gerçekten aklını değil kalbini de almıştı kendisinden. Ne yaparsa yapsın onu düşünmeden edemiyordu...
Derken Yusuf hemen kalkıp camiden çıktı ve Sümeyra'yı aramaya koyuldu.
Bütün sokakları tek tek dolaştı ve çok geçmeden gündüz gözüyle Sümeyra'yı duvarlarla örülü bir hasırın üzerinde uyurken gördü. Sanırım duası kabul olmuştu. Koşarak Sümeyra'yı uyandırmak istedi. Fakat Sümeyra yağmurun altında sabahladığı için gözlerini açmakta ve konuşmakta zorlanıyordu. Çok üşümüş ve hastalanmıştı. Yusuf onu kucağına alarak bir taksi çevirdi ve hemen hastahaneye gittiler. Yusuf hastahaneye gider gitmez Fatma teyzesini arayıp haber verdi ve çok geçmeden Fatma teyze de Sümeyranın olduğu hastahaneye geldi. Tıpkı bir anne telaşındaydı Fatma teyze. O kadar korkmuştu ki hiç vakit kaybetmeden kızına koşmuştu. Babasının umurunda olmayan Sümeyra yeni ailesini bulmuştu bulmasına. Fakat durumu iyi değildi. Ateşlenmiş bir kaç serum ve iğneyle anca kendine gelebilmişti.

..

Sümeyra uyurken Yusuf ondan gözlerini alamıyordu.
Bir baba kızını neden üzebilir ki bu kadar aklım almıyor. Hiç mi Allah korkusu yok!!! Diyerek sinirlerine hakim olamıyordu.
Dakikalarca Sümeyra'yı izledi. Ellerini tutup yanında olduğunu hissettirmek istediyse de içinde bulunan Allah korkusu buna müsaade etmedi.
Ona dokunamazdı. Bunun için helali olması gerekliydi.