30.Bölüm

13 3 5
                                    

Derken kapı çalınmış ve Sabiha Hanım tarafından açılmıştı. Sümeyra 16 yıl sonra ilk defa annesiyle yüz yüze konuşacaktı. Kendisi değişmiş olmalı ki tanınmadı. Nazlı Hanım onu tanıyamadı.. Fakat Nazlı Hanım hiç değişmemiş hatta belkide yıllar onu daha fazla gençleştirmişti. Babası gibi oda kendisini hiçe saymış olmalı ki yıllar annesinden hiç bir şey alıp götürmemişti..
Onu gördüğü gibi tanımıştı Sümeyra. Mıh gibi kazınmıştı oysa annesi aklına nasıl unutabilirdi ki.. Babasıyla ayrıldıktan sonra yanlız bir kaç sene boyunca arada bir Sümeyra'yı babasından gizli arayıp sorardı. Hepsi bu kadardı işte. Unutulmuştu sonrasında. Ve bir daha hiç arayıp sormamıştı.
İşte o sırada Yusuf'un babasıyla evlenmiş demek..

Diye derin derin düşüncelerden Sabiha Hanım ve Nazlı Hanımın gülüşüp sarılmaları uyandırmıştı.

" neredesin Nazlıcım gözümüz yollarda kaldı. Bi an artık hep kardeşinde kalacaksın sandık."

" Ah Sabiha, sizi hiç bırakır mıyım ben. Biliyorsun kız kardeşimin başına gelenleri.. Ama Yusuf acele etmeseydi belki biraz daha sizden uzakta kafa dinlerdim" diye latife etti Nazlı Hanım..

Sabiha Hanım İçeri buyur etti Nazlı Hanım'ı..
Masayı donatmıştı Sabiha Hanım. Hemen Nazlı Hanım'ı sofraya oturttu. Ne konuşulacağını merak edip inceden sabırsızlandığı aşikârdı. Bir an önce Sümeyra ile yüzleşip neler olup biteceğini merakla bekliyor ve bu yüzden hiç vakit kaybetmeden masaya teşrif ediyordu..

O sırada Sabiha Hanım, Sümeyra'ya seslendi.. Nazlı Hanım'da bir hayli meraklıydı. Acaba Sümeyra o gün neden bulundukları ortamı kendisini görünce terk etmişti. Aslında en çok bu sorulara cevap bulmak için gelmişti.

Sümeyra salonda beliriverdi. Sabiha Hanım eski anılardan bahsedip güledursun ne Sümeyra ne de Nazlı hanım dinliyordu. Sümeyra ile birbirlerine bakıp durdular. Sümeyra içinden sarıldı annesine. Hayalinde kucakladı onu. Seni çok özledim anne diye haykırdı. İç sesi beynini yiyip duruyordu. Anne.. Anne.. Annem..

....

Nazlı Hanım Sümeyra'nın anlamsız bakışlarına hala bir anlam veremiyor ve daha bir merakla ne yapacağını ne diyeceğini bekliyordu..

Sonra sessizliği bozarak Nazlı Hanım.
"gel kızım otur şöyle" dedi.

Sümeyra kurduğu hayali yarım bırakarak bir yabancı gibi "tabi efendim" diyebildi tabi bir soğukkanlılıkla..
...

ARTIK ÇOK GEÇ (DÜZENLENİYOR) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin